Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 4 sierpnia 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie II Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Tomasz Radkiewicz

Protokolant:apl. adw. Michał Maśnik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 sierpnia 2017 r. S.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w K.

przeciwko D. M.

o zapłatę

I.  umarza postępowanie w zakresie dotyczącym kwoty 6.320,00 (sześciu tysięcy trzystu dwudziestu) złotych;

II.  zasądza od pozwanego D. M. na rzecz (...) Banku (...) S. A. z siedzibą w K. kwotę złotych 18.451,79 zł (osiemnastu tysięcy czterystu pięćdziesięciu jeden złotych i siedemdziesięciu dziewięciu groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 24.145,12 zł od dnia 13 kwietnia 2016 roku do dnia 6 maja 2016 roku,

- od kwoty 23.495,12 zł od dnia 7 maja 2016 roku do dnia 10 czerwca 2016 roku,

- od kwoty 22.845,12 zł od dnia 11 czerwca 2016 roku do dnia 14 czerwca 2016 roku,

- od kwoty 22.195,12 zł od dnia 15 czerwca 2016 roku do dnia 5 sierpnia 2016 roku,

- od kwoty 21.545,12 zł od dnia 6 sierpnia 2016 roku do dnia 5 września 2016 roku,

- od kwoty 20.940,12 zł od dnia 6 września 2016 roku do dnia 10 października 2016 roku,

- od kwoty 20.335,12 zł od dnia 11 października 2016 roku do dnia 7 listopada 2016 roku,

- od kwoty 19.730,12 zł od dnia 8 listopada 2016 do dnia 9 grudnia 2016 roku,

- od kwoty 19.125,12 zł od dnia 10 grudnia 2016 roku do dnia 11 stycznia 2017 roku,

- od kwoty 18.725,12 zł od dnia 12 stycznia 2017 roku do dnia 13 lutego 2017 roku,

- od kwoty 18.225,12 zł od dnia 14 lutego 2017 roku do dnia 14 marca 2017 roku,

- od kwoty 17.575,12 zł od dnia 15 marca 2017 roku do dnia zapłaty,

III.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

IV.  zasądza od pozwanego D. M. na rzecz powoda (...) Banku (...) S. A. z siedzibą w K. kwotę 5.803,13 zł (pięciu tysięcy ośmiuset trzech złotych i trzynastu groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt II C 232/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 kwietnia 2016 roku (...) Bank (...) S. A. z siedzibą w K. wniosła o zasądzenie od D. M. kwoty 25.021,79zł z tytułu niespłaconego zadłużenia wynikającego z umowy pożyczki pieniężnej wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 24.145,12 zł od dnia 13 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty, zasądzenia zwrotu kosztów sądowych w kwocie 313 zł, kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz zwrotu kosztów prowizji e-C. w kwocie 3,13 zł.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że strony w dniu 3 kwietnia 2015 roku zawarły umowę pożyczki nr (...), którą – z uwagi na brak spłaty – powód wypowiedział w dniu 23 listopada 2015 roku wzywając pozwanego do spłaty całości zadłużenia w terminie 30 dni, co jednak pozostało bez odpowiedzi.

Na dochodzone roszczenia składała się należność główna w wysokości 24.145,12 zł., kwota 162,31 zł z tytułu niespłaconych odsetek umownych naliczonych od dnia powstania zaległości do dnia wymagalności umowy, kwota 714,36 zł z tytułu niespłaconych odsetek za zwłokę, naliczonych od dnia niespłacenia przez pozwanego należności w terminie umownym do dnia poprzedzającego dzień złożenia pozwu.

Jednocześnie powód wniósł o zasądzenie dalszych odsetek ustawowych za opóźnienie naliczanych od kwoty 24.145,12 zł od dnia 13 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty.

Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny, postanowieniem z dnia 29 czerwca 2016 roku stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie, zgodnie z właściwością ogólną.

Nakazem zapłaty z dnia 28 lutego 2017 roku wydanym w postępowaniu upominawczym orzeczono zgodnie z żądaniem powoda.

Od powyższego orzeczenia pozwany wniósł sprzeciw kwestionując wysokość żądanej przez powoda kwoty, wnosząc o jej prawidłowe wyliczenie i zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu wskazano, że orzeczona kwota jest większa od faktycznie pozostałej do spłaty należności o 5223,45 zł albowiem pozwany po wypowiedzeniu umowy regularnie spłacał pożyczkę, niejednokrotnie z nadpłatą, i w okresie od dnia 13 kwietnia 2016 do dnia 14 marca 2017 roku wpłacił na rzecz banku dodatkowo kwotę 6570 zł

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko i wskazał, że już po wniesieniu pozwu pozwany dokonał spłat w łącznej kwocie 6.320 zł, w związku z czym cofnął powództwo co do tej kwoty, w pozostałej części podtrzymując wnioski wyrażone w pozwie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na wstępie należy wskazać, że ustalony wyżej stan faktyczny był bezsporny. Stan ten Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, których autentyczność i wiarygodność nie była przez strony kwestionowana.

(...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. prowadzi działalność bankową polegającą na udzielaniu kredytów i pożyczek czy prowadzeniu rachunków bankowych.

Dowód:

- odpis KRS powoda, k. 23-29;

- umowa pożyczki k.13-17

W dniu 3 kwietnia 2015 roku strony zawarły umowę pożyczki nr (...) na mocy której pozwany otrzymał kwotę 30.000 zł, która to kwota winna zostać zwrócona w 59 ratach miesięcznych po 632,89 zł oraz ostatniej racie w wysokości 632,65 zł, płatnych do 10-tego dnia każdego miesiąca. W § 27 umowy tej ustalono, że powód może wypowiedzieć niniejszą umowę z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia, jeżeli pożyczkobiorca będzie zalegał z płatnościami rat za okres dwóch pełnych okresów rozliczeniowych.

(...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. wypłacił pozwanemu przedmiot pożyczki.

Bezsporne, a nadto dowód:

- umowa pożyczki k. 13-17;

Z powodu nienależytego wykonywania umowy przez pozwanego, oświadczeniem z dnia 23 listopada 2015 r. powód wypowiedział pozwanemu łącząca strony umowę pożyczki przy zachowaniu 30-dniowego okresu wypowiedzenia i wezwał pozwanego do zapłaty całej – dotychczas niespłaconej - należności z tytułu umowy pożyczki.

Pozwany nie zadośćuczynił żądaniu zapłaty.

Pomimo wypowiedzenia przez powoda umowy pożyczki, D. M. w dalszym ciągu dokonywał na rzecz powoda spłat i w wykonaniu tejże umowy wpłacił powodowi kwotę 7.207,42 zł do dnia złożenia przez (...) Bank (...) powództwa i kwotę 6.570 zł po tej dacie, co łącznie daje kwotę 13.777,42 zł.

Dowód:

- wypowiedzenie umowy k. 18

- wykaz wpłat: k.58

- zestawienie wpłat k. 45

- historia rachunku k. 46-47

Powód pismem z dnia 5 maja 2017 roku wskazał, że powód – na poczet spłaty należności –wpłacił kwotę 6.320,00 zł, w związku z czym cofnął powództwo co do tej kwoty, podtrzymując powództwo w pozostałym zakresie.

Sąd zważył co następuje

Powództwo okazało się uzasadnione częściowo.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowił art. 720 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko, co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Powód dochodził w niniejszej sprawie zapłaty, którego źródłem była umowa pożyczki, zawarta pomiędzy stronami.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż stan faktyczny w rozpoznawanej sprawie Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez obie strony, których prawdziwości strony nie kwestionowały, w związku z czym można je było uznać za w pełni wiarygodne.

Sąd w oparciu o podpisaną przez pozwanego umowę pożyczki ustalił, iż na skutek zawarcia przedmiotowej umowy doszło do powstania pomiędzy stronami stosunku obligacyjnego. Strona powodowa dostarczyła przy tym materiał dowodowy umożliwiający ustalenie, że pozwany nie wywiązał się należycie z umowy, w szczególności zaniechał terminowego dokonywania spłat. To zaś stanowiło podstawę do jej wypowiedzenia i dochodzenia całego zadłużenia jako natychmiast wykonalnego wobec naruszenia warunków udzielenia pożyczki.

Wobec niezgodności stanowisk stron w zakresie faktycznie wpłaconych po dniu 13 kwietnia 2016 roku przez pozwanego kwot Sąd dokonał jej weryfikacji opierając się na dokumentach złożonych przez obie strony. Analizując zgromadzony materiał, Sąd uznał, iż zarówno z dokumentacji przedłożonej przez powoda, jak i z dokumentów przedłożonych przez pozwanego wynika, ze w okresie od dnia 13 lipca 2016 roku pozwany wpłacił na rzecz powoda kwotę 6.570 zł. W ocenie Sądu wyliczenie zawarte w piśmie z dnia 5 maja 2017 roku, z zastrzeżeniem omyłki przy wskazaniu wysokości ostatniej z wpłat dokonanych przez powoda, tak co do przyjętych wartości, jak i wymagalności, jest prawidłowe a sposób jego dokonania znajduje oparcie w postanowieniach umownych łączących strony oraz przepisach prawa. W przedmiotowym piśmie wskazano, że w dniu 14 marca 2017 r. pozwany wpłacił 400 zł. gdy tymczasem z wykazu wpłat przedstawionego również przez powoda (k. 58v) wynika, ze wpłata ta wynosiła 650 zł. Zatem żądanie zapłaty kwoty 250 zł. jest nieuzasadnione i w tym zakresie powództwo zostało oddalone.

Co do zasady i sposobu wyliczenia należnych odsetek Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez powoda albowiem zostały one przez stronę wyczerpująco opisane.

Roszczenie w powstałym zakresie nie budziło wątpliwości Sądu, zatem w punkcie II wyroku zasądzona została na rzecz powoda kwota 18.451,79 zł.

Sąd umorzył postępowanie w zakresie dotyczącym kwoty 6.320,00 zł, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku. Powód bowiem cofnął żądanie w tym zakresie wobec spełnienia świadczenia przez pozwanego w tej części już po wytoczeniu powództwa. Cofnięcie powództwa nie jest sprzeczne z prawe, zasadami współżycia społecznego ani nie stanowi obejścia prawa.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481§1 i 2 k.c. zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie III wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., zgodnie z którymi strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, przy czym do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się jego wynagrodzenie i wydatki, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd miał na uwadze także treść art. 100 zd. drugie k.p.c., który pozwala włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Dlatego też zasądzając na rzecz powoda kwotę 5.803,13 zł Sąd uznał ją za stronę wygrywającą powództwo niemalże w całości.

Koszty powoda obejmowały opłatę sądową od pozwu w kwocie 1000 zł, wynikające z przepisów obowiązujących w dacie wniesienia powództwa wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 4800 zł oraz koszty prowizji e-card w kwocie 3,13 zł, co łącznie stanowi kwotę 5.803,13 zł.