Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2018r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anita Wolska

Protokolant: Monika Banaś

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2018r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka (...) w W.

przeciwko A. C. (1)

o zapłatę

orzeka:

oddala powództwo.

SSR Anita Wolska

Sygn. akt I C 1307/16

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 4 sierpnia 2016r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka (...) w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. C. (1) kwoty 382,85 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów sądowych w kwocie 30 zł, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 90 zł oraz kwoty 0,38 zł tytułem innych kosztów t.j. opłaty manipulacyjnej dla dostawy usług płatności..

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwany w dniu 27 sierpnia 2011r. zawarł w formie pisemnej z (...) Spółka Akcyjna umowę o świadczenie usług w zakresie dostarczania programów telewizyjnych i/lub radiowych oraz udostępniania urządzenia dekodującego. Strona powodowa wskazała, że pozwany nie wykonał zobowiązania wynikającego z umowy, Regulaminu świadczenia usług i (...) promocji i jego zadłużenie wobec spółki na dzień wniesienia pozwu wynosi 382,85 zł. Jednocześnie wskazano, że kwota 340 zł wynika z noty obciążeniowej (...) z dnia 28 października 2014r., której termin zapłaty był do dnia 11 listopada 2014r., a kwota 42,85 zł stanowi odsetki od ww. kwoty, które są liczone od dnia 12 listopada 2014r. do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu. Strona pozwana wskazała, że w dniu 14 grudnia 2015r. na mocy umowy cesji wierzytelności (...) Spółki Akcyjnej zostały przeniesione na (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka (...) w W.. O przelewie wierzytelności pozwany zaś został powiadomiony z jednoczesnym wezwaniem do zapłaty( k.2-5).

Nakazem zapłaty z dnia 15 września 2016r. Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny orzekł zgodnie z żądaniem pozwu( k.6).

Pismem z dnia 10 października 2016r. ( k.10-11) pozwany złożył sprzeciw od nakazu zapłaty i wniósł o przekazanie sprawy do sądu właściwego według miejsca zamieszkania, o oddalenie powództwa w całości, o rozpoznanie sprawy pod nieobecność pozwanego oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu. Pozwany podniósł, iż twierdzenia pozwu są bezpodstawne albowiem wszelkie należności regulował regularnie. W dniu 08 lipca 2014r. otrzymał od pierwotnego wierzyciela pismo potwierdzające zakończenie i rozwiązanie przedmiotowej umowy, zaś urządzenie w postaci dekodera nabył na własność w promocyjnej cenie 1 zł. Po zakończeniu umowy kompletny sprzęt wraz z dekoderem został przekazany w punkcie Cyfrowego P. w S. przy ul. (...) za stosownym potwierdzeniem. Jednocześnie podniósł zarzut przedawnienia.

W odpowiedzi na sprzeciw z dnia 06 listopada 2017r. ( k.103-105) powód podtrzymał żądanie pozwu w całości. Zakwestionował, tą okoliczność, iż pozwany nabył sprzęt (...) na własność albowiem został mu on udostępniony co wynika wprost z załącznika „promocyjne warunki umowy ( część szczególna)” oraz „Protokołu odbioru udostępnionego sprzętu” i tylko na czas obowiązywania umowy, za co została pobrana opłata w wysokości 1 zł. Po złożeniu wypowiedzenia umowy t.j. w dniu 29 maja 2014r. pozwany został zobligowany do zwrotu powierzonego sprzętu w terminie do 30 dni, o czym został poinformowany pismem z dnia 08 lipca 2014r. Pozwany nie zwrócił sprzętu w powyższym terminie wobec czego w dniu 28 października 2014r. została wystawiona nota obciążeniowa (...) albowiem zwrot sprzętu nastąpił dopiero w dniu 16 czerwca 2015r. Powód uznał również zarzut przedawnienia jako bezzasadny albowiem termin płatności noty przypadał na dzień 11 listopada 2014r. a zgodnie z treści art. 118 k.c. przewidującego 3-letni termin przedawnienia nie upłynął przed wniesieniem pozwu w dniu 08 lutego 2016r., a zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k.c. został przerwany wniesieniem przedmiotowego pozwu.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 sierpnia 2011r. A. C. (1) zawarł z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę abonencką numer (...).

Umowa została zawarta na okres 36 miesięcy. W celu realizacji przedmiotowej umowy A. C. (1) przekazano sprzęt w postaci dekodera ( model (...)) za zryczałtowaną opłatą w z tytułu udostępnienia Dekodera w całym okresie obowiązywania Umowy w wysokości 1 zł brutto.

Zgodnie pkt 1 warunków promocji stanowiących część umowy abonenckiej, Cyfrowy P. zobowiązał się do świadczenia na rzecz abonenta usług wskazanych w umowie. Usługi te są świadczone zgodnie z Regulaminem świadczenia usług, Cennikiem dla Abonentów i Promocyjnymi Warunkami Umowy. Pozwany w dniu zawarcia umowy otrzymał dekoder podstawowy (...).

Pismem z dnia 8 lipca 2014r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. potwierdziła wpłynięcie rezygnacji pozwanego ze świadczenia usług z dnia 29 maja 2014r. Pismem z dnia 8 lipca 2014r. powód poinformował o zmianie § 6 ust. 11 regulaminu świadczenia usług.

W dniu 28 października 2014r. (...) S.A. z siedzibą w W. wystawił notę obciążeniową z tytułu kary za niezwrócenie w terminie udostępnionego sprzętu w wysokości 340 zł.

Pozwany A. C. (1) w dniu 16 czerwca 2015r. dokonał zwrotu sprzętu w postaci dekodera po rozwiązaniu umowy o świadczenie usług.

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 14 grudnia 2015r. (...) spółka Akcyjna z siedzibą w W. przeniosła na rzecz nabywcy (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka (...) w W. wierzytelności wskazane w załącznikach 1-4. Zgodnie z częściowym wykazem wierzytelności do umowy przelewu wierzytelności z dnia 14 grudnia 2015r. należność A. C. (1) w kwocie 340 zł została objęta tą umową.

Pismem z dnia 12 stycznia 2016r. skierowano do pozwanego zawiadomienie o sprzedaży wierzytelności wraz z wezwaniem do zapłaty kwoty 373,73 zł w terminie do dnia 21 stycznia 2016r.

Dowód :

- informacja k. 12,

- potwierdzenie zmiany warunków k. 13,

- informacja z 08.07.2014r.k. 14, z 08.07.2014r. k.15,

- protokół zwrotu sprzętu k. 16,

- umowa abonencka z 27.08.2011r. k. 32-35,

- protokół odbioru udostępnionego dekodera podstawowego k. 36,

- faktura VAT z 27.08.2011r. k. 37,

- nota obciążeniowa z 28.10.2014r.k. 39,

- umowa przelewu wierzytelności z 14.12.2015r. k. 40-50,

-częściowy wykaz wierzytelności k.51,

- pełnomocnictwo k.52-53,

- oświadczenie z 04.01.2016r. k.54,

- zawiadomienie z 12.01.2016r. wraz z wezwaniem k. 55-56,

- odpis pełny z KRS k. 87-84

- zeznania świadka A. C. (2) k. 115-116,

- zeznania pozwanego A. C. (1) k.118-119.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Przedmiotem niniejszego postępowania był spór, co do zasadności obciążenia strony pozwanej opłatą w kwocie 340 zł za niezwrócenie po zakończonej umowie abonenckiej z dnia 27 sierpnia 2011r. numer (...), zawartej przez pozwanego A. C. (1) z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. w terminie udostępnionego sprzętu w postaci dekodera.

Okoliczności faktyczne Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów zebrane w toku niniejszego postępowania. Strony nie kwestionowały wiarygodności ani prawdziwości tych dokumentów. Także w oparciu o zeznania świadka A. C. (2) oraz Pozwanego A. C. (1), którym Sąd dał wiarę albowiem były spójne i korespondowały ze sobą także z częścią dowodów z dokumentów.

Pozwany w dniu 27 sierpnia 2011r. zawarł umowę abonencką z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. na okres 36 miesięcy. Pismem z dnia 29 maja 2014r. złożył rezygnację ze świadczenia usług przez ten podmiot. W dniu 28 października 2014r. powód wystawił notę obciążeniową z tytułu kary za niezwrócenie w terminie udostępnionego sprzętu w wysokości 340 zł.

Zgodnie z pkt 8 umowy abonenckiej z dnia 27 sierpnia 2011r. o numerze (...) w części B abonent zobowiązany jest do wnoszenia opłat określonych promocyjnymi warunkami umowy za udostępnienie sprzętu i za aktywację, a także opłat abonamentowych w wysokości określonych w (...) lub w cenniku.

Przepis art. 471 k.c. wskazuje, że dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Zgodnie z art. 483 § 1 k.c. można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy( kary umownej). Tym samym obowiązek zapłaty kary umownej może być powiązany wyłącznie z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania niepieniężnego. O możliwości zastosowania tego przepisu decyduje charakter obowiązków, które należą do istotnych elementów umowy (por. SN w uzasadnieniu wyroku z 7.02.2007 r., III CSK 288/06, OSP 2009/4/39).

Zgodnie z zasadą przewidzianą w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która wywodzi z tego skutki prawne. Jego istota sprowadza się zaś do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem. Przedstawienie przez stronę dowodu w celu wykazania określonych twierdzeń o faktach, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki, jest więc nie tyle jej prawem czy obowiązkiem procesowym, co ciężarem procesowym, wynikającym i zagwarantowanym przepisami prawa. Z uwagi na powyższe należy uznać, że to na powodzie spoczywał ciężar wykazania za pomocą dowodów, że pozwany spóźnił się ze zwrotem dekodera oraz podstawy i zasadności naliczenia za to kary umownej. Powód powinien nadto wykazać czy doręczył notę obciążeniową pozwanemu tak przez pierwotnego wierzyciela jak i przez powoda, a w konsekwencji czy istniała podstawa naliczania jej w takiej wysokości jak i naliczenia odsetek z tytułu opóźnienia w zapłacie należności głównej - kary umownej (wyrok Sądu Rejonowego w Kwidzynie z dnia 25 stycznia 2017 r., sygn. I C 1146/16 upr). Należy zauważyć, że zgodnie z treścią łączącej strony umowy, usługi są świadczone zgodnie z Regulaminem świadczenia usług, Cennikiem dla abonentów i promocyjnymi warunkami umowy, a do przedmiotowej sprawy nie przedłożono niniejszego Cennika, ani żadnego innego dokumentu, który pozwalałby zweryfikować zasadność i wysokość dochodzonego roszczenia.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszego postępowania należy stwierdzić, że strona powodowa w zakresie roszczenia wynikającego z noty obciążeniowej nie wykazała podstawy do jej wystawienia a nadto nie wykazała podstawy do naliczenia jej w takiej wysokości. W niniejszej sprawie nota obciążeniowa stanowiła karę za niezwrócenie dekodera we wskazanym terminie. Wskazać również należy, że zarówno wierzyciel pierwotny jak i też powód nie wykazali, że notę obciążeniową doręczono pozwanemu (brak dowodu doręczenia). A. C. (1) wyraźnie zanegował zasadność tego żądania i dlatego w tej sytuacji konieczne było wykazanie podstawy do dochodzenia przedmiotowych świadczeń we wskazanej w pozwie wysokości. Powód pozostał jednak bierny wobec zarzutu pozwanego i nie przedstawił dokumentu, z którego wywodził prawo do uzyskania kary za brak terminowego zwrotu sprzętu. Co więcej nie odniósł się w ogóle do przedłożonego przez stronę pozwaną protokołu zwrotu sprzętu w treści, w którym brak było uwag o nałożeniu na abonenta jakichkolwiek opłat z tytułu nieterminowego zwrotu dekodera. W zgromadzonym materiale dowodowym brak dowodów pozwalających na zweryfikowanie wysokości roszczenia i jego terminu wymagalności. Podkreślenia wymaga, z uwagi na powyższe „ braki dowodowe”, iż nie ma znaczenia ta okoliczność, iż pozwany pozostawał w mylnym przekonaniu, iż przedmiotowy dekoder stanowi jego własność. Z treści przedmiotowej umowy jednoznacznie wynikało, iż opłata 1 zł pobrana przy zawarciu przedmiotowej umowy nie jest cena dekodera a jedynie „zryczałtowaną opłatą w z tytułu udostępnienia Dekodera w całym okresie obowiązywania Umowy”.

W dniu 14 grudnia 2015r. wierzytelność wobec pozwanego została przeniesiona na (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka (...) w W.. Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść przysługującą mu wierzytelność na osobę trzecią( przelew), chyba, ze sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Aby zatem mogło dojść do skutecznego przeniesienia wierzytelności, musi ona przysługiwać zbywcy wobec dłużnika. Powyższe ustalenia tym samym przesądzały o braku podstaw do uwzględnienia niniejszego powództwa na rzecz aktualnego wierzyciela. W tym stanie rzeczy zbędnym było odnoszenie się do podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia. Zaznaczenia jednak wymaga, iż zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. W niniejszej sprawie mamy do czynienia z 3-letnim terminem. przedawnienia. Licząc termin przedawnienia roszczenia objętego niniejszym postępowaniem należało przy tym baczyć na zdarzenia, które mogły wywołać przerwę w biegu przedawnienia. Zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k.p.c. Bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Niewątpliwie złożenie pozwu ( w niniejszej sprawie t.j. w dniu 04 sierpnia 2016r.) przerwało bieg terminu. Należało przy tym zważyć, że zgodnie z art. 124 § 2 k.c. W razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone.

Konkludując należało uznać, że powód nie wykazał podstaw określenia wierzytelności dochodzonej w pozwie. W rezultacie żaden z przedstawionych w sprawie dowodów nie pozwolił nawet domniemywać, aby zaistniały podstawy do uznania, iż pozwany pozostaje zobowiązany wobec powoda do zapłaty oznaczonej w pozwie kwoty.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.

SSR Anita Wolska

Sygn. akt I C 1307/16

S., dnia 03 lipca 2018 r.

ZARZĄDZENIE

1)  odnotować;

2)  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. powoda.

3)  Przedłożyć z apelacją lub za 30 dni.

SSR Anita Wolska