Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w III Wydziale Cywilnym w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Szymon Stępień

Protokolant: stażysta Benita Wardęga

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2017 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko T. L.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. na rzecz pozwanej T. L. kwotę 617 zł (sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III C 479/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 6 lutego 2017 roku

wydanego w postępowaniu uproszczonym

Pozwem z 29 października 2015 roku powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. zażądał zasądzenia od pozwanej T. L. na swoją rzecz kwoty 2.348,49 złotych z odsetkami oraz rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

W uzasadnieniu podał, że pozwana zawarła z (...) Finanse Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę pożyczki, lecz zobowiązania swojego nie wykonała w zakresie dochodzonym pozwem. Wskazał, że na dochodzoną kwotę składają się: 1.592,90 złotych tytułem należności głównej oraz 755,59 złotych skapitalizowanych tytułem odsetek. Podał, że wierzytelność przysługuje powodowi na skutek zawartej umowy przelewu wierzytelności.

Nakazem zapłaty z dnia 3 listopada 2015 roku, wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie orzekł o obowiązku zapłacenia przez pozwaną na rzecz powoda kwoty 2.348,49 złotych wraz z odsetkami oraz kosztami procesu.

Powyższemu nakazowi zapłaty pozwana sprzeciwiła się, co doprowadziło do utraty mocy przez nakaz zapłaty w całości. W uzasadnieniu zaprzeczyła istnieniu wierzytelności oraz jej przelewu

W toku procesu strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 7 marca 2012 roku pozwana T. L. zawarła z (...) Finanse Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę pożyczki. W ramach tej umowy (...) Finanse Sp. z o.o. przeniosła na nią kwotę 2.550,15 złotych z zastrzeżeniem jej zwrotu wraz z odsetkami w łącznej wysokości 254,84 złotych w tygodniowych ratach po 51 złotych każda.

Dowód:

-

umowa, k. 30, 33;

-

regulamin, k. 31;

-

wniosek, k. 32;

Umową z 22 kwietnia 2014 roku Tempo Finanse powołała niokreślonej firmy spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

Dowód:

-

umowa, k. 48;

Na podstawie umowy z 30 grudnia 2014 roku (...) Finanse Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. sprzedała (...) Finanse Spółce akcyjnej we (...) udziałów w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Tego samego dnia te same strony zbyły ogół przysługujących (...) Finanse Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością praw i obowiązków komandytariusza w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Spółce komandytowej w W..

Dowód:

-

umowa sprzedaży udziałów, k. 45-46;

-

umowa zbycia praw i obowiązków komandytariusza, k. 55-56;

-

pełnomocnictwa, k. 46v-47, 57-58;

-

odpis z KRS, k. 48-54;

-

protokoły, k. 49-50;

Umową z 4 lutego 2015 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w W. przeniosła na (...) Finanse Spółkę akcyjną we W. bliżej nieokreślone wierzytelności wobec pozwanej.

Dowód:

-

umowa przelewu wierzytelności, k. 34-39;

Dnia 30 czerwca 2015 roku (...) Finanse Spółka akcyjna we W. zawarła z powodem (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w W. umowę przelewu bliżej nieokreślone wierzytelności wobec pozwanej. Zbycie wierzytelności miało nastąpić pod warunkiem zapłaty wynagrodzenia.

Dowód:

-

umowa przelewu wierzytelności, k. 40-44;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się nieuzasadnione.

Podstawę żądania stanowiła dyspozycja wynikająca z art. 720 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W takiej sytuacji powód winien był wykazać, że doszło do zawarcia pożyczki oraz wysokość zobowiązania z tego tytułu. Winien był wykazać także, że wierzytelność ta przysługuje właśnie jemu. Z dowodu z umowy z 7 marca 2012 roku wynikło, że pozwana zawarła z (...) Finanse Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę pożyczki. Na jej podstawie (...) Finanse Sp. z ograniczoną odpowiedzialnością przeniosła na pozwaną kwotę 2.550,15 złotych z zastrzeżeniem jej zwrotu wraz z odsetkami w łącznej wysokości 254,84 złotych w tygodniowych ratach po 51 złotych każda.

Niemniej jednak w ocenie sądu powód nie udowodnił, by wierzytelność ta przysługiwała właśnie jemu. W toku procesu powód podniósł, że nabycie wierzytelności wynikało z jej przelewu na powoda w trybie art. 509 k.c. Zgodnie z jego treścią wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Na tę okoliczność powód przedstawił dwie umowy cesji. Pierwsza z nich została zawarta 4 lutego 2015 roku między (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością Spółką komandytową w W. a (...) Finanse Spółką akcyjną we W.. Druga miała zostać zawarta między (...) Finanse Spółką akcyjną we W. a powodem. Powód nie udowodnił jednak, by (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Spółce komandytowej w W. przysługiwała wierzytelność wobec pozwanej, wynikająca z umowy pożyczki z 7 marca 2012 roku, jak również, by przelew dotyczył właśnie tej wierzytelności. W tym zakresie powód podniósł, że zbywcy wierzytelności przysługiwała wierzytelność wobec pozwanej, bowiem została ona wniesiona aportem do zbywającej spółki przez (...) Finanse Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Faktu tego jednak nie wykazał. Co prawda przedstawił dowód z umowy z 12 maja 2014 roku, z której wynikało powstanie (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w W., jednak nie wynikało, by doszło do wniesienia przysługującej (...) Finanse Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki z 7 marca 2012 roku. Z § 7 tej umowy wynikało wprawdzie, że komandytariusz, którym był pożyczkodawca wniesie wkład pieniężny, jednak nie wskazano w nim, w jaki sposób to nastąpi. Okoliczność ta nie wynika ze złożonego obok umowy załącznika nr 1. Z umowy ani z opisu załącznika nie wynikało, by stanowił jakąkolwiek część umowy. Nadto z samej treści załącznika nie wynika, by wskazana tam wierzytelność wobec pozwanej była tożsama z wierzytelnością wynikającą z umowy z 7 marca 2012 roku. W załączniku wskazano numer umowy, z której wierzytelność ta wynikała, zaś z treści umowy nie wynikało, by nadano jej jakikolwiek numer. W takim stanie rzeczy przyjęcie, że doszło do wniesienia aportem jakichkolwiek wierzytelności, w tym przysługującej wobec pozwanej, stanowiłoby zatem nieuprawnione domniemanie faktyczne. Z § 7 umowy z 6 listopada 2011 roku o zmianie umowy spółki komandytowej wynika co prawda, że komandytariusz winien wnieść aportem wierzytelności, jednak z umowy tej nie wynikało jakie to miały być wierzytelności. Tak samo powód nie przedstawił dowodów, z których wynikałoby, że wierzytelności te wniesiono, jak również to, że wśród nich znajdowała się wierzytelność pożyczkodawcy. Okoliczność ta nie wynika również z dokumentu zatytułowanego jako załącznik nr 1, którego treść należało ocenić jak powyżej. Z tych samych przyczyn nie sposób przyjąć, by umowa sprzedaży udziałów przez (...) Finanse Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz (...) Finanse Spółkę akcyjną we W. przenosiła na tę ostatnią spółkę wierzytelność przysługującą pożyczkodawcy wobec pozwanej z tytułu wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki z 7 marca 2012 roku.

Zważyć należało, że nawet gdyby powód udowodnił, że doszło do przeniesienia wierzytelności na rzecz (...) Finanse Spółkę akcyjną we W., nie wiązało się z nabyciem tej wierzytelności przez powoda. Na tę okoliczność powód przedstawił dowód w postaci umowy przelewu wierzytelności z 30 czerwca 2015 roku zawartej między tymi podmiotami. Z umowy tej nie wynikało, jakie wierzytelności objęte są przelewem. Co prawda w pliku składanych dokumentów obok umowy znajdował się wykaz, w którym znajdowały się dane pozwanej, jednak nie sposób przyjąć, by była to wierzytelność z tytułu umowy pożyczki z 7 marca 2012 roku z tych samych przyczyn, o których mowa była wcześniej. Nadto z dowodu tego nie wynikało, jaki jest charakter prawny tego zestawienia. Z niczego nie wynikało, by nawet był to dokument, bowiem nikt go nie podpisał. Z niczego nie wynika także, by zestawienie to miało jakikolwiek związek z umową z 30 czerwca 2015 roku. Niemniej jednak nawet gdyby tak było, to z §2 tej umowy wynikało, że została ona zawarta pod warunkiem zawieszającym do czasu zapłaty wynagrodzenia. Zgodnie z treścią art. 89 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, powstanie lub ustanie skutków czynności prawnej można uzależnić od zdarzenia przyszłego i niepewnego (warunek). Oznacza to, że powstanie skutków umowy przelewu wierzytelności z 30 czerwca 2015 roku nastąpić może dopiero po ziszczeniu się warunku. Powód nie przedstawił żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że doszło do zapłaty wynagrodzenia w pełnej wysokości. W takim stanie rzeczy, nawet przy przyjęciu że (...) Finanse Spółce akcyjnej we W. przysługiwała wierzytelność wobec pozwanej z tytułu umowy pożyczki z 7 marca 2012 roku, nie sposób przyjąć, żeby powód udowodnił, że doszło do zbycia jej na jego rzecz.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd winien był oddalić powództwo, o czym orzekł jak w pkt I sentencji.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z treścią art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na poniesione przez pozwaną koszty procesu składały się: zastępstwo procesowe w wysokości 600 złotych oraz opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych. W takim stanie rzeczy sąd orzekł jak w pkt II sentencji.