Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie IV Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Rezmer

Protokolant: Grzegorz Handorf

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Adama Gołucha

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27.10.2015r.,3.12.2015r.,15.03.2016r.,16.06.2016r. i 30.06.2016r. sprawy

F. D. , urodzonego dnia (...) w S., syna F. i B. z domu B.

oskarżonego o to, że :

we wrześniu 2007 r. w S. i L., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą - prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą (...) S.C. oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami w celu osiągnięcia przez siebie korzyści majątkowej w nieustalonej kwocie, jak również w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez ustaloną osobę, wynikającej z zaniżenia i uchylenia się od należnych z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego dla komisu samochodowego prowadzonego w ramach tej działalności pojazdu marki M. (...) o nr VIN (...), rok produkcji 2001, pojemność silnika 2685 cm3, o wartości 10.000 euro (37.610 zł.), podatku akcyzowego i podatku VAT i w związku z tym narażenia tych podatków na uszczuplenie, podrobił w celu użycia za autentyczny dokument w postaci umowy sprzedaży pojazdu używanego opisanego samochodu, zawartej w dniu 09 września 2007 r. w bliżej nieustalonej miejscowości w Niemczech w ten sposób, że w dostarczonym mu przez nieustaloną osobę dwujęzycznym druku umowy, w którym nieustalona osoba wpisała nieprawdziwą datę i miejsce zawarcia umowy, dane jego jako fikcyjnego kupującego oraz dane pojazdu wraz z zaniżoną ceną nabycia wynoszącą 200 euro, stanowiącą podstawę obliczenia podatku akcyzowego po czym złożył podpis jako fikcyjny kupujący, a następnie tak podrobionym dokumentem, posłużył się jako autentycznym:

1.w dniu 13 września 2007 r. w Urzędzie Celnym w S. Oddziale Celnym w L., okazując go w związku ze składaniem deklaracji uproszczonej podatku akcyzowego, w której na podstawie podrobionej umowy zaniżył kwotę należnego podatku akcyzowego do kwoty 104 zł,

2. w dniu 13 września 2007 r. w (...) w S., okazując go jako załącznik do wniosku (...), i podstępnie wprowadzając za jego pomocą funkcjonariuszy publicznych Urzędu Skarbowego w błąd co do okoliczności mającej znaczenie prawne, że był nabywcą tego pojazdu, wyłudził poświadczające nieprawdę zaświadczenie (...) z dnia 20 września 2007 r. potwierdzające brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia opisanego pojazdu,

- a następnie przekazał dokumenty innej osobie celem odsprzedaży pojazdu, przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia (...) sygn. (...) za przestępstwo podobne to jest za czyn z art. 279 § 1 kk na karę jednostkową 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia (...) sygn. (...) za przestępstwo podobne to jest za czyn z art. 279 § 1 kk na karę jednostkową 2 lat pozbawienia wolności, które objęte zostały wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w S. z dnia (...) sygn. (...) w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 25.12.2002r. do 17.12.2004r. i od 01.01.2005r. do 20.04.2005r.

tj . o czyn z art. 270 § l kk w zb. z art. 272 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § l kk

orzeka

1. uznaje oskarżonego F. D. za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu 13 września 2007 roku w S. i L., działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą - prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą (...) S.C. oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami w celu osiągnięcia przez siebie korzyści majątkowej w nieustalonej kwocie, jak również w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez ustaloną osobę, wynikającej z zaniżenia i uchylenia się od należnych z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego dla komisu samochodowego prowadzonego w ramach tej działalności pojazdu marki M. (...) o nr VIN (...), rok produkcji 2001, pojemność silnika 2685 cm3, o wartości 10.000 euro (37.610 zł.), podatku akcyzowego i podatku VAT i w związku z tym narażenia tych podatków na uszczuplenie, po wcześniejszym podpisaniu dokumentu w postaci umowy sprzedaży pojazdu używanego opisanego samochodu, datowanej na 09 września 2007 r. w bliżej nieustalonej miejscowości w Niemczech w ten sposób, że w dostarczonym mu przez nieustaloną osobę dwujęzycznym druku umowy, w którym nieustalona osoba wpisała nieprawdziwą datę i miejsce zawarcia umowy, dane jego jako fikcyjnego kupującego oraz dane pojazdu wraz z zaniżoną ceną nabycia wynoszącą 200 euro, stanowiącą podstawę obliczenia podatku akcyzowego jako fikcyjny kupujący, posłużył się tym dokumentem:

1.w dniu 13 września 2007 r. w Urzędzie Celnym w S. Oddziale Celnym w L., okazując go w związku ze składaniem deklaracji uproszczonej podatku akcyzowego, w której na podstawie podrobionej umowy zaniżył kwotę należnego podatku akcyzowego do kwoty 104 zł,

2. w dniu 13 września 2007 r. w I Urzędzie Skarbowym w S., okazując go jako załącznik do wniosku (...), i podstępnie wprowadzając za jego pomocą funkcjonariuszy publicznych Urzędu Skarbowego w błąd co do okoliczności mającej znaczenie prawne, że był nabywcą tego pojazdu, wyłudził poświadczające nieprawdę zaświadczenie (...) z dnia 20 września 2007 r. potwierdzające brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia opisanego pojazdu,

- a następnie przekazał te dokumenty innej osobie celem odsprzedaży pojazdu, przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia (...) sygn. (...) za przestępstwo podobne to jest za czyn z art. 279 § 1 kk na karę jednostkową 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia (...) sygn. (...) za przestępstwo podobne to jest za czyn z art. 279 § 1 kk na karę jednostkową 2 lat pozbawienia wolności, które objęte zostały wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w S. z dnia (...) sygn. (...) w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 25.12.2002r. do 17.12.2004r. i od 01.01.2005r. do 20.04.2005r., tj. czynu z art.272kk w zw. z art. 64 § l kk i za to na podstawie art.272kk w zw. z art.64§1kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art.627kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych, w tym kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych tytułem opłaty;

III. przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. K. kwotę 1033,20 złotych w tym VAT tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą obronę udzieloną oskarżonemu z urzędu.

Sygn. akt IV K 855/14

UZASADNIENIE

Osoby prowadzące kilka komisów samochodowych w S. dla zmniejszenia wysokości bądź uniknięcia obciążeń budżetowych – podatku akcyzowego i VAT-u, sprowadzając samochody z zagranicy, rejestrowały je na podstawione osoby, które następnie podpisywały umowy komisowe z przedstawicielami komisów, dla których pojazdy były sprowadzone. Obciążenia budżetowe były wówczas mniejsze, niż dla pojazdów, które były sprowadzane w ramach działalności gospodarczej.

Umowy kupna samochodów za granicą były sfałszowane, niekiedy przy osobach, które miały występować jako nabywcy. Osoby, które podawały się fikcyjnie za właścicieli, same, lub za pośrednictwem osób, którym udzielały pełnomocnictwa, a które je zwerbowały do tego procederu, przedstawiały uprzednio podrabiane umowy nabycia samochód ze swoim podpisem Urzędowi Celnemu oraz Urzędowi Skarbowemu oraz opłacały stosowne należności – z pieniędzy, które wykładały osoby faktycznie sprowadzające pojazd. Za udział w procederze fikcyjni „właściciele pojazdów” otrzymywali niewielkie sumy pieniędzy jako wynagrodzenie.

Dowód: wyrok k.745-766

zeznania M. M. (1) na k. 74-79, 291-296, 297-301, 876-878

zeznania K. P. k. 120-123 124-126,

zeznania P. P. 234-239,

zeznania K. W. 81-83, 289-290,

zeznania J. B. 282-286,

zeznania M. F. k. 41-44, 320-323, 328-329,

zeznania K. K. 570-571, 575-576,

zeznania M. G. 95-97, 424-425,

zeznania Ł. K. 133-138, 314-315,

zeznania D. H. 105-107, 470-471,

zeznania K. M. 430-431, 442-443, 472,

zeznania P. M. 169-172, 173-175, 413-414,

zeznania W. K. 244-247, 287-288, 334-335, 549-550,

zeznania T. P. 476-478, 482-483,

protokół kontroli podatkowej k.252-279

W ramach tej działalności dla osoby prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą (...) S.C. oraz osób, które w tej działalności uczestniczyły, został sprowadzony pojazd marki M. (...) o nr VIN (...), rok produkcji 2001, pojemność silnika 2685 cm3, o wartości 10.000 euro (37.610 złotych). Tak jak w innych przypadkach w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez ustaloną osobę, wynikającej z zaniżenia i uchylenia się od należnych z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego dla komisu samochodowego, potrzebna była osoba, która zostanie fikcyjnie podana za właściciela pojazdu. W tym przypadku zgodę na podawanie się za właściciela pojazdu - za wynagrodzeniem – o nieustalonej dziś wysokości - wyraził F. D..

F. D. podpisał się na dostarczonym przez nieustaloną osobę dwujęzycznym druku umowy nabycia samochodu M. (...) kupna, datowanej na 09 września 2007 r. w bliżej nieustalonej miejscowości w Niemczech, w której nieustalona osoba wpisała nieprawdziwą datę i miejsce zawarcia umowy, dane F. D. jako fikcyjnego kupującego oraz dane pojazdu wraz z zaniżoną ceną nabycia wynoszącą 200 euro, stanowiącą podstawę obliczenia podatku akcyzowego. Następnie w dniu 13 września 2007 roku jako fikcyjny kupujący, posłużył się tym dokumentem:

1.w dniu 13 września 2007 r. w Urzędzie Celnym w S. Oddziale Celnym w L., okazując go w związku ze składaniem deklaracji uproszczonej podatku akcyzowego, w której na podstawie podrobionej umowy zaniżył kwotę należnego podatku akcyzowego do kwoty 104 zł,

2. w dniu 13 września 2007 r. w (...) w S., okazując go jako załącznik do wniosku (...), i podstępnie wprowadzając za jego pomocą funkcjonariuszy publicznych Urzędu Skarbowego w błąd co do okoliczności mającej znaczenie prawne, że był nabywcą tego pojazdu, wyłudził poświadczające nieprawdę zaświadczenie (...) z dnia 20 września 2007 r. potwierdzające brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia opisanego pojazdu,

- a następnie przekazał te dokumenty innej osobie celem odsprzedaży pojazdu.

Dowód: częściowo wyjaśnienia F. D. k.797-798

zeznania M. M. (1) na k. 300, 876-878

zeznania R. H. k. 336-339, 163-166 załącznika nr 20

zeznania S. N. k. 273-276 załącznika nr 20

opinia grafologiczna k.504-535

faktura VAT k.5 załącznika nr 20

umowa komisu k.6 załącznika nr 20

umowa kupna k.7,49 załącznika nr 20

zaświadczenie (...) k.10 załącznika nr 20

oświadczenie k.23 załącznika nr 20

dowód wpłaty k.34 załącznika nr 20

dowód wpłaty k.42 załącznika nr 20

wniosek o wydanie zaświadczenia k.43

dokument potwierdzający zapłatę akcyzy k.44 załącznika nr 20

deklaracja uproszczona k.45 załącznika nr 20

oświadczenie podatnika k.47 załącznika nr 20

wniosek k.48 załącznika nr 20

kserokopia dowodu k.54 załącznika nr 20

oświadczenie o cenie k.56 załącznika nr 20

protokół przekazania pojazdu k.293 załącznika nr 20

W trakcie postępowania przygotowawczego F. D. został poddany jednorazowemu badaniu przez biegłych lekarzy psychiatrów, którzy rozpoznali u niego jedynie zaburzenia osobowości uwarunkowane wieloczynnikowo. W trakcie popełnienia zarzuconego mu czynu nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Może brać udział w postępowaniu, jak i odbywać karę pozbawienia wolności.

Dowód: opinia psychiatryczna k.461-463

Oskarżony urodził się w (...) roku. Ma wyksztalcenie zawodowe jako blacharz lakiernik samochodowy. Jest kawalerem. Ma dwoje pełnoletnich dzieci. W czasie postępowania przebywał w ZK.

F. D. był już 11 razy karany. Czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia (...) sygn. (...) za przestępstwo podobne to jest za czyn z art. 279 § 1 kk na karę jednostkową 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia (...) sygn. (...) za przestępstwo podobne to jest za czyn z art. 279 § 1 kk na karę jednostkową 2 lat pozbawienia wolności, które objęte zostały wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w S. z dnia (...) sygn. (...) w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 25.12.2002r. do 17.12.2004r. i od 01.01.2005r. do 20.04.2005r.

Dwa ostatnie wyroki zapadły w 2011 roku i 2013 roku.

- dane personalne k.797

- karta karna k.438

- wyroki k.446,447,448

- dane osobopoznawcze k.561

.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony F. D. na rozprawie głównej przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, ale stwierdził, że nic nie fałszował. Wyjaśnił, że kupił auto i od razu sprzedał, nic nie fałszował, bo umowy były prawdziwe. (...) kupił na granicy za kwotę 200 euro. Sprzedał też za 200 euro. Nie pamięta, z kim zawierał umowę, na granicy w L. kupił auto. Najprawdopodobniej kupił to auto od właściciela, odprowadził akcyzę i podatek był płacony. Właściciel był Niemcem. Oskarżony został poproszony o kupno auta, zapytano się go czy jest czysty i kupił to auto tej osobie, później je odsprzedał. Tego auta nie kupował dla siebie, zrobił komuś przysługę. Te 200 euro dostał od kogoś, kupił auto i odsprzedał, za taką samą cenę. Oskarżony wypełnił umowę kupna, bo tam jest jego pismo. Wypełniał w poczekalni na L., skierowano go do tłumacza w S., pojechał do Urzędu Skarbowego. Pieniądze na podatek akcyzowy dostał, to nie były jego pieniądze. Nie zna M. M. (1). To wszystko zorganizowali koledzy, to się odbyło w (...), widział ten samochód. Pytał celników czy wszystko jest dobrze. Ten, co mówił, że jest właścicielem podał cenę. Później oskarżony dostał 200 euro w zamian za to, że kupił auto. Nie jeździł tym samochodem, widział go na lawecie. (797-798)

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego częściowo, w takim zakresie, w jakim pokrywają się z materiałem dowodowym sprawy. Zdaniem Sądu oskarżony przyznał się do popełnienia przestępstwa w takim w zasadzie kształcie, jak opisany w zarzucie – że nie kupował samochodu dla siebie, tylko dla kogoś, że sam załatwiał formalności, opłaty dostając na ten cel od innej osoby, która się podawała za właściciela. To, że oskarżony podpisywał się na dokumentach, które przedkładał, wynika z treści tych dokumentów oraz opinii grafologicznej, potwierdzającej, że w istocie jest to podpis F. D.. Z zeznań R. H. i S. N. wynika jednak jasno, że osobą, od której kupił nie był uwidoczniony na umowie R. H.. Treść zarówno tych zeznań, jak i przytoczonych dokumentów, nie była kwestionowana przez żadną ze stron, podobnie jak zeznań pozostałych świadków – osób uczestniczących w procederze, tak ze strony organizatorów, jak i osób występujących w nim w charakterze tzw. słupów, jak oskarżony. Sąd wykorzystał wyjaśnienia jedynie częściowo, gdyż podawana przez oskarżonego kwota wynagrodzenia, jaka otrzymał za to zachowanie, odbiega znacząco od ustalonych w innych działaniach i z pewnością osobą, z która rozmawiał o fikcyjnym kupnie – nie był Niemiec, w szczególności poprzedni właściciel samochodu. Nadto oskarżony swoje zachowanie przedstawia tak, jakby faktycznie kupił i był właścicielem samochodu przez chwilę, choć równocześnie przyznaje, że kupił go dla kogoś i tylko na chwilę, co stanowi o fikcyjności umowy. Tym bardziej, że za samochód ani nie zapłacił, a faktycznie tylko wykorzystał swoje dane osobowe do formalności urzędowych. Ustaleń faktycznych Sąd dokonywał więc weryfikując informacje przekazane przez oskarżonego dokumentami i zeznaniami świadków przywołanych w stanie faktycznym – uczestników procederu, które nie były kwestionowane co do wiarygodności i choć bezpośrednio nie odnoszą się do czynu oskarżonego – za wyjątkiem części zeznań M. M., pozwalają na odtworzenie zdarzenia pośrednio, z uwagi na powtarzalność opracowanego schematu zachowań.

Dokonując ustaleń w zakresie właściwości osobistych oskarżonego Sąd posłużył się wyrokami, kartą karną, danymi osobopoznawczymi oraz opinią psychiatryczną, których treść i forma również nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Pozostałe dowody Sąd konstruując stan faktyczny pominął, gdyż przywołane dowody zdaniem Sądu w wystraczający sposób pozwalają na odtworzenie zdarzenia.

Z przedstawionego powyżej materiału dowodowego zdaniem Sądu jednoznacznie wynika, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu – z wyjątkiem rzeczywiście owego fałszowania i posłużenia się sfałszowanym dokumentem, do którego się nie przyznał. Jakkolwiek nie ulega wątpliwości, że umowa, którą posługiwał się oskarżony urzędach, została sfałszowana, a on sam tym samym obiektywnie posłużył się sfałszowanym dokumentem. Umowa nie została zawarta z R. H., na którego dane ją wystawiono i podpisano, jako właścicielem, którym już nie był – dane spisano do umowy ewidentnie z dokumentów samochodu. Jednakże nie oznacza to, że oskarżony wiedział o tym sfałszowaniu, czyli podpisaniu się za inną osobę na dokumencie. Sam bowiem podając się za właściciela – jedynie dopuścił się tzw. fałszu intelektualnego, sam podpisał się, wpisano jego dane jako właściciela. Takie podanie nieprawdziwych danych w umowie cywilnoprawnej nie spełnia jednak w znamion czynu z art.270§1kk. Nic nie przemawia natomiast za tym, jednoznacznie, że oskarżony wiedział o tym, że umowa jest sfałszowana także w zakresie podpisu poprzedniego właściciela. Jak wynika bowiem z zeznań przywołanych świadków – nie dotyczących dokładnie tego zdarzenia, umowy niekiedy były przygotowywane wcześniej, wypełnione wcześniej – brak jest więc podstaw do twierdzenia, że oskarżony był przy tym obecny i widział, że ktoś podpisał się za R. H.. Z uwagi na brak winy w tym zakresie – Sąd wyeliminował kwestię posłużenia się sfałszowanym dokumentem z kwalifikacji czynu – pozostawiając informację na ten temat w obrazie zdarzenia - gdyż w tym zakresie z powodu braku wiedzy o obiektywnym fałszerstwie – oskarżony nie dopuścił się przestępstwa z art.270§1kk. W pozostałym zakresie jednak okoliczności wymienione w zarzucie zostały zdaniem Sądu potwierdzone. Oskarżony podpisał umowę jako kupujący, choć nim nie był, nie był faktycznym właścicielem pojazdu, a mimo to dopełniając formalności urzędowych, przedstawiał się jako właściciel. Było to celowe działanie, by uniknąć wyższych należności publicznoprawnych, miało przynieść korzyść majątkową osobom, na rzecz których oskarżony działał, jak i jemu samemu w postaci wynagrodzenia. Jakkolwiek dla odpowiedzialności karnej byłoby to bez znaczenia, zdaniem Sądu podkreślenia wymaga, że w tym konkretnym przypadku oskarżony wiedział, że uczestniczy w bezprawnym procederze, gdyż na taką świadomość wskazują wprost cytowane przez niego pytania o to, czy jest „czysty”, które są istotne by unikać kłopotów przez ludzi werbujących chętnych w (...). Przedkładając umowę z nieprawdziwymi danymi, zdaniem Sądu wyłudzał poświadczenie nieprawdy, że jest właścicielem, który dopełnił formalności związane z należnościami publicznoprawnymi i przysługują mu niższe stawki obciążeń, niż rzeczywistym właścicielom, którzy sprowadzili pojazd – w ten sposób wyłudził poświadczające nieprawdę zaświadczenie (...) z dnia 20 września 2007 r. potwierdzające brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia opisanego pojazdu. Dokumentowanie za pomocą umowy z nieprawdziwymi danymi, że jest się właścicielem pojazdu, zdaniem Sądu spełnia wymóg podstępnego wprowadzenia w błąd co do rzeczywistego stanu rzeczy. Oskarżony nie tylko tak się przedstawił, ale użył środka w postaci umowy z nieprawdziwymi danymi. Czynu tego oskarżony dopuścił się w celu osiągniecia korzyści majątkowej tak dla osób faktycznie sprowadzających pojazd jak i dla siebie. Z tego tytułu zgodnie z art.115§3kk czyn ten jest podobny do czynu z art.279§ 1kk, za który został skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia (...) sygn. (...) na karę jednostkową 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia (...) sygn. (...) za czyn z art. 279 § 1 kk na karę jednostkową 2 lat pozbawienia wolności, które objęte zostały wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w S. z dnia (...) sygn. (...) w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności. Za czyny z art.279§1kk orzeczono więc kary powyżej 6 miesięcy i powyżej tego wymiaru oskarżony je odbył w okresie od 25.12.2002r. do 17.12.2004r. i od 01.01.2005r. do 20.04.2005r. Zatem popełnił niniejszy czyn zanim upłynęło 5 lat od odbycia ostatniej kary za przestępstwo podobne. Tym samym przy braku jakichkolwiek okoliczności wyłączających winę sprawcy bądź bezprawność czynu, Sąd uznał, że oskarżony swoim czynem, którego zmodyfikowany opis znajduje się w rozstrzygnięciu w pkt I, wypełnił podmiotowe i przedmiotowe znamiona przestępstwa z art.272kk w zw. z art. 64 § l kk.

Wymierzając karę za ten czyn Sąd miał na względzie wysoki stopień społecznej szkodliwości i zawinienia sprawcy. Oskarżony był częścią działania podejmowanego wspólnie i w porozumieniu z większą ilością osób. Jego popełnienie wymagało od niego kilku rozciągniętych w czasie czynność, na każdym etapie miał możliwość wycofania się, czego jednak nie zrobił, kontynuując bezprawne działanie. Był już przed tym wielokrotnie karany, czynu tego dopuścił się w ramach recydywy. Biorąc zatem pod uwagę okoliczności czynu jak i sylwetkę sprawcy, Sąd uznał, że adekwatną karą, która spełni warunki z art.53§1i2kk, jest kara 4 miesięcy pozbawienia wolności. Z uwagi na wielokrotną karalność oskarżonego, tak przed jak i po czynie, odbywanie kar pozbawienia wolności, Sąd nie znalazł żadnych podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, gdyż wobec oskarżonego nie sposób sformułować pozytywnej prognozy. Z tego tytułu Sąd przy wymiarze kary zastosował ustawę nową, gdyż niezależnie od stanu prawnego, wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia wykonania kary zastosować nie sposób, a tylko w tym zakresie zmieniła się wobec rodzaju kary ustawa.

Z uwagi na wydanie wyroku skazującego na podstawie art.627kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych, w tym kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych tytułem opłaty, obliczonej na podstawie art.2ust.1pkt ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych. Oskarżony jest bowiem osobą zdolną do pracy i obecnie na wolności.

O wynagrodzeniu obrońcy orzeczono natomiast – z uwagi na czas wyznaczenia zgodnie z §22 obecnego rozporządzenia - na podstawie §2ust.2i3, §14ust.2pkt, §16, §19pkt1 i §20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.