Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2019r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anita Wolska

Protokolant: Joanna Morawska

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2019r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Agio Wierzytelności (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W.

przeciwko J. B.

o zapłatę

I.zasądza od pozwanego J. B. na rzecz powoda Agio Wierzytelności (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. kwotę 462,99 zł ( czterysta sześćdziesiąt dwa złote dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z poniższymi odsetkami od następujących kwot:

- 102,90 zł ( sto dwa złote dziewięćdziesiąt groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 06 sierpnia 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r., a od dnia 01 stycznia 2016r. do dnia zapłaty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie,

- 25,04 zł ( dwadzieścia pięć złotych cztery grosze) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 06 sierpnia 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r., a od dnia 01 stycznia 2016r. do dnia zapłaty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie,

- 117,94 zł ( sto siedemnaście złotych dziewięćdziesiąt cztery grosze ) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 06 sierpnia 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r., a od dnia 01 stycznia 2016r. do dnia zapłaty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie,

- 31,25 zł ( trzydzieści jeden złotych dwadzieścia pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 06 sierpnia 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r., a od dnia 01 stycznia 2016r. do dnia zapłaty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie,

- 148,22 zł ( sto czterdzieści osiem złotych dwadzieścia dwa grosze ) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 06 sierpnia 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r., a od dnia 01 stycznia 2016r. do dnia zapłaty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie,

- 37,64 zł ( trzydzieści siedem złotych sześćdziesiąt cztery grosze) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 06 sierpnia 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r., a od dnia 01 stycznia 2016r. do dnia zapłaty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie,

II. oddala powództwo w pozostałej części.

III. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 89,82 zł ( osiemdziesiąt dziewięć złotych osiemdziesiąt dwa grosze ) tytułem zwrotu kosztów procesu.

IV. nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie kwotę 11,45 zł ( jedenaście złotych czterdzieści pięć złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

V. nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie kwotę 154,55 zł ( sto pięćdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt pięć groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

VI.nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w zakresie pkt I.

SSR Anita Wolska

Sygn. akt I C 18/16 upr

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym dniu 6 sierpnia 2015r. powód Agio Wierzytelności (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego J. B. kwoty 6.657,92 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi w sposób wskazany w pozwie oraz o zasądzenie kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 1.200 zł wraz z innymi kosztami w kwocie 0,84 zł.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że wierzytelność dochodzona pozwem wynika z braku zapłaty przez pozwanego należności wynikającej z umowy za świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej w dniu 13 kwietnia 2012r. Nr (...). Powód wskazał, że nabył wierzytelność wobec pozwanego na podstawie umowy o przelewie wierzytelności zawartej z poprzednim wierzycielem. Dodał, że na wartość przedmiotu sporu składa się suma należności wynikających z poszczególnych tytułów oraz odsetek naliczonych na dzień poprzedzających złożenie pozwu. Jako tytuły zobowiązania wskazano:

- Nr (...) kwota do zapłaty 5.040 zł ( z terminem wymagalności 23.04.2014r. faktura (...)),

- Nr (...) kwota do zapłaty 102,90 zł ( z terminem wymagalności 26.06.2013r. faktura (...)),

- Nr (...) kwota do zapłaty 117,94 zł ( z terminem wymagalności 26.04.2013r. faktura (...)),

- Nr (...) kwota do zapłaty 148,22 zł ( z terminem wymagalności 27.05.2013r. faktura (...)),

- Nr (...) kwota do zapłaty 0,65 zł ( z terminem wymagalności 27.05.2013r. Nota odsetkowa (...)),

- Nr (...) kwota do zapłaty 324,91 zł ( z terminem wymagalności 23.09.2013r. Nota karna (...)),

- Nr (...) kwota do zapłaty 61,72 zł ( z terminem wymagalności 23.09.2013r. Nota karna (...)).

Nadto powołano się na wyliczenie odsetek od poszczególnych w/w zobowiązań od dnia następnego po dniu wymagalności płatności każdej z należności do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu. Od poszczególnych zobowiązań kolejno na kwoty: 685,85 zł, 25,04 zł, 31,25 zł, 37,64 zł, 0,00 zł, 68,74 zł oraz 13,06 zł.

W dniu 2 września 2015r. ( k.6v-7) Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

Pismem z dnia 22 września 2015r. pozwany złożył sprzeciw, w którym zaskarżył nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwany wskazał, że wierzytelność, której dochodzi powód jest bezpodstawna, ponieważ nie wynika z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 13 kwietnia 2012r. Nr (...), bowiem przedmiotem umowy była usługa dostarczania sygnału internetowego oznaczona w umowie jako „ P. online 69” a nie usług telekomunikacyjnych razem z umową sprzedaży na raty urządzenia, na której podstawie powód dochodzi zapłaty poszczególnych kwot. Umowa wskazana w pozwie została zawarta w dniu 19 kwietnia 2013r. Przywołano art. 321 § 1 k.p.c. Pozwany wskazał, że operatorom nie wolno wypowiedzieć umowy i naliczać odsetki, zaś powód domaga się od niego opłaty specjalnej za przedterminowe rozwiązanie umowy w kwocie 61,72 zł wraz z odsetkami ustawowymi.

Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego Lublin- Zachód w Lublinie VI Wydziału Cywilnego z dnia 30 września 2015r. sprawa została przekazana do tut. sądu w związku ze skutecznie wniesionym sprzeciwem i utratą mocy wydanego nakazu zapłaty.

W piśmie z dnia 13 kwietnia 2016r. ( k.72-73v) powód w odpowiedzi na sprzeciw wskazał, że dochodzi świadczenia z tytułu umowy zawartej przez poprzedniego wierzyciela – P4 Sp. z o.o. o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 13 kwietnia 2012r.Nr (...) oraz z umowy sprzedaży na raty z dnia 19 kwietnia 2013r. Nr (...). Powołał się na także umowę o przelew wierzytelności, zawartą w dniu 17 grudnia 2014r. z poprzednim wierzycielem. Podniesiono, iż dochodzona wierzytelność jest bezsporna, bo pozwany nie kwestionował wysokości otrzymywanych faktur za świadczenia telekomunikacyjne w postępowaniu reklamacyjnym lub też reklamacje nie zostały uwzględnione przez operatora. Przywołano art. 107 ust.1 ustawy – Prawo telekomunikacyjne. Także powołano się na Regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych, który stanowi integralną część umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. W zakresie obciążenia pozwanego opłatą specjalną przywołano natomiast Regulamin świadczenia Usług (...) dostępu do Internetu przez P4 Sp. z o.o. dla Abonentów t.j. jego § 16 pkt 12 i 13 oraz art.586 k.c. zobowiązujący pozwanego do niezwłocznej zapłaty nieuiszczonej ceny zakupu urządzenia w kwocie 5.040 zł w związku z zaległościami płatniczymi z tytułu umowy sprzedaży na raty. W kolejnym piśmie procesowym z dnia 15 grudnia 2016r. ( k.85-86) powód przywołał także treść art. 483 k.c.

Pismem z dnia 21 grudnia 2016r. ( k.88-89) pozwany podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie i zakwestionował zasadność roszczenia dochodzonego przez powoda, wskazując, że jest ono bezpodstawne.

Powód w piśmie z dnia 17 marca 2017r.( k.95-96) wyjaśnił, że roszczenie dochodzone pozwem wynika z kilku umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Wskazał, że pkt 6 umowy sprzedaży z dnia 19 kwietnia 2013r. wskazuje, że w przypadku zwłoki w zapłacie rat klient będzie zobowiązany do zapłaty nieuiszczonej części urządzenia, zaś pełna cena urządzenia, które otrzymał pozwany wynosiła 5.040 zł. Powód dodał, że kolejne noty obciążeniowe zostały naliczone w związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy dla poszczególnych numerów telefonów.

Pozwany w piśmie z dnia 6 września 2017r.( k.164-167) zarzucił, iż z przedłożonych przez powoda dokumentów nie wynika jednoznacznie, iż przejął on wierzytelność należącą do firmy P4 Sp. z o.o. względem pozwanego.

Powód w piśmie procesowym z dnia 18 kwietnia 2018r. ( k.203- 204) wskazał, że do zapłaty przez pozwanego pozostała kwota 6.657,92 zł, na którą to składają się kwoty:

-117,94 zł tytułem należności głównej, wynikającej z faktury nr (...) z dnia 12 kwietnia 2013 r., wystawionej na kwotę 136,37 zł oraz kwota 31,25 zł tytułem skapitalizowanych odsetek na dzień poprzedzający złożenie pozwu (w tym odsetki w kwocie 24,11 zł),

-0,65 zł tytułem należności głównej, wynikającej z noty odsetkowej nr (...) z dnia 8 maja 2013 r.,

-148,22 zł tytułem należności głównej, wynikającej z faktury nr (...) z dnia 12 maja 2013 r. oraz kwota 37,64 zł - tytułem skapitalizowanych odsetek na dzień poprzedzający złożenie pozwu (w tym odsetki w kwocie 28,67 zł),

-102,90 zł tytułem należności głównej, wynikającej z faktury nr (...) z dnia 12 czerwca 2013 r. oraz kwota 25,04 zł - tytułem skapitalizowanych odsetek na dzień poprzedzający złożenie pozwu (w tym odsetki w kwocie 18,08 zł),

-324,91 zł tytułem należności głównej, wynikającej z noty debetowej nr (...) z dnia 9 września 2013 r. oraz kwota 68,74 zł - tytułem skapitalizowanych odsetek na dzień poprzedzający złożenie pozwu (w tym odsetki w kwocie 49,07 zł),

-61,72 zł tytułem należności głównej, wynikającej z noty debetowej nr (...) z dnia 9 września 2013 r. oraz kwota 13,06 zł - tytułem skapitalizowanych odsetek na dzień poprzedzający złożenie pozwu (w tym odsetki w kwocie 9,32 zł),

-5.040,00 zł tytułem należności głównej, wynikającej z noty debetowej nr (...) z dnia 9 kwietnia 2014 r. oraz. kwota 685,85 zł - tytułem skapitalizowanych odsetek na dzień poprzedzający złożenie pozwu (w tym odsetki w kwocie 380,55 zł wskazane w wykazie wierzytelności).

W piśmie z dnia 28 września 2018r. ( k.224 -224v) pozwany wskazał, że uznaje powództwo co do kwoty 668,14 zł w zakresie faktury o nr:

- (...) z dnia 12 czerwca 2013 r. na kwotę 242,90 zł,

- (...) z dnia 12 kwietnia 2013 r. na kwotę 136,37 zł,

- (...) z dnia 12 maja 2013 r. na kwotę 288,87 zł.

Pozwany jednocześnie wniósł o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie oraz wniósł o nieobciążanie go kosztami procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. B. zawarł ze Spółką P4 Sp. z o.o. w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 17 grudnia 2009r.Nr (...) w wymiarze 18 miesięcy w ofercie P. O. (...) i promocji P. O. dla Abonentów 45zł/18m-cy ( nr (...)) Z treści pkt 1 umowy wynikała, iż postanowienie dotyczące jakości usług, zakresu obsługi serwisowej, sposobu i terminu rozwiązywania Umowy, zakresu odpowiedzialności z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania Umowy , wysokości i zasady wypłaty odszkodowania, zasad i trybu i terminów składania oraz rozpatrywania reklamacji określone są w Regulaminie świadczenia Usług telekomunikacyjnych przez P4 Sp. z o.o. dla Abonentów. Zgodnie z pkt 9 Umowa zawarta na czas określony przekształca się po upływie czasu, na jaki została zawarta w Umowę zawartą na czas nieokreślony, chyba, że Abonent na 30 dni przed upływem okresu, na który Umowa została zawarta zawiadomi Operatora na piśmie , że nie zamierza korzystać z usług (...). Jednocześnie z umową pozwany potwierdził, iż otrzymał i akceptuje: Regulamin świadczenia Usług telekomunikacyjnych dostępu do internetu P4 Sp. z o.o. dla Abonentów, Cennik Usług (...) P4 Sp. z o.o. oraz Regulamin (...). W dniu 28 kwietnia 2011r. został zawarty Aneks do tej umowy na kolejne 18 miesięcy w ofercie P. O. (...) oraz promocji RePLay O. na 18 miesięcy ( nr aneksu (...)). Kolejna umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 13 kwietnia 2012r.Nr (...) została zawarta na okres 18 miesięcy ( nr (...)) w ramach oferty P. O. (...), (...) O. dla obecnych Abonentów ( 18).

Natomiast w dniu 19 kwietnia 2013r. został zawarty kolejny Aneks do umowy Nr (...) ( Nr aneksu (...)) w ramach oferty P. O. (...), promocji RePlay O. (...) 159,90 zł ( 36 miesięcy) . Jednocześnie z umową pozwany potwierdził, iż otrzymał i akceptuje: Regulamin świadczenia Usług telekomunikacyjnych przez P4 Sp. z o.o. dla Abonentów, Cennik Usług (...) P4 Sp. z o.o. oraz Regulamin (...). Nadto umowa sprzedaży na raty z dnia 19 kwietnia 2013r. Nr (...) Z.. (...). (...) + (...) A. (...) na kwotę 5.040 zł w spłacie na 36 rat po 140 zł każda.

Dowód:

- umowa z 17.12.2009r. wraz z oświadczeniem k.40,k.44,

- aneks z 28.04.2011r. k.41,

- umowa z 13.04.2012r. wraz z oświadczeniem k.42-43,

-aneks z 19.04.2013r. k.45-47,

- umowa sprzedaży z 19.04.2013r. k.48-49,

P4 Sp. z o.o. wystawiła pozwanemu faktury:

- Nr (...) na kwotę 324,91 zł z terminem płatności 23.09.2013r. z tytułu opłaty specjalnej za przedterminowe rozwiązanie Umowy,

- Nr (...) na kwotę 61,72 zł z terminem płatności 23.09.2013r. z tytułu opłaty specjalnej za przedterminowe rozwiązanie Umowy,

- Nr (...) na kwotę 5.040 zł z terminem płatności 23.04.2014r. z tytułu raty za urządzenie – umowa nr (...),

- Nr (...) na kwotę 242,90 zł za usługi telekomunikacyjne-internet z terminem płatności 26.06.2013r.,

- Nr (...) na kwotę 288,87 zł za usługi telekomunikacyjne-internet z terminem płatności 27.05.2013r.,

- Nr (...) na kwotę 136,37 zł za usługi telekomunikacyjne-internet z terminem płatności 26.04.2013r.

Te trzy ostatnie faktury nie zostały opłacone przez pozwanego.

Dowód:

- faktury k.50-54, k.56-57, k.61-62,

- rachunki k.63,66,

- harmonogram spłat k.59

- oświadczenie o uznaniu k.224-224v.

W dniu 17 grudnia 2014r. została zawarta umowa przelewu wierzytelności pomiędzy od P4 Sp. z o.o. w W. ( Zbywca) a powodowym Funduszem ( nabywca). Z treści § 2 ust.1 niniejszej umowy wynikało, iż Zbywca oświadcza, że w stosunku do podmiotów ( dłużników) wymienionych w Załączniku nr 1 do Umowy, sporządzonym w formie pisemnej, w postaci listy wierzytelności , stanowiącym jej integralną część , oraz w wersji elektronicznej na odpowiednio zabezpieczonej płycie DVD, przysługują mu bezsporne i wymagalne wierzytelności pieniężne, wynikające z zawartych z Dłużnikami umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych , obejmujące należności główne oraz związane z tymi należnościami roszczenia o odsetki ustawowe ( dalej zwane (...)), które nie są obciążone prawami osób trzecich. Zgodnie zaś z treścią § 3 ust.1 tej umowy Zbywca oświadcza, że sprzedaje Nabywcy przedmiotowe Wierzytelności, o których mowa w § 2 powyżej, o łącznej wartości , ustalonej na dzień 17 grudnia 2014r. w wysokości …(…), a Nabywca oświadcza, że Wierzytelności te kupuje za kwotę …..PLN (…) zwanej dalej Ceną, co stanowi …% wartości sprzedawanych Wierzytelności. Zgodnie zaś z ust.2 Nabywca zobowiązuje się do zapłaty Ceny, przelewem na rachunek bankowy Zbywcy …w W. nie później niż w terminie do dnia 29 grudnia 2014r. Ust.3 stanowił, iż wierzytelności przechodzą na Nabywcę pod warunkiem uiszczenia przez niego Ceny. Do chili zapłaty przez Nabywcę Ceny na rzecz Zbywcy, Wierzytelności przysługują zbywcy. Pismem z dnia 17 grudnia 2014r. skierowanym do pozwanego powód poinformował go o zawarciu powyższej umowy, w tym wierzytelności wyliczonej na dzień 20 listopada 2014r. w kwocie 6.306,86 zł z tytułu świadczonych przez P4 usług telekomunikacyjnych i wezwał do zapłaty tej należności na jego rachunek. W dniu 30 marca 2015r. skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty długu w kwocie 6.504,22 zł na dzień 06 kwietnia 2015r. Wskazując następujące należności:

- Nr (...) na kwotę 324,91 zł z terminem płatności 23.09.2013r. ( nota karna),

- Nr (...) na kwotę 61,72 zł z terminem płatności 23.09.2013r. ( nota karna),

- Nr (...) na kwotę 5.040 zł z terminem płatności 23.04.2014r. ( faktura),

- Nr (...) na kwotę 102,90 zł z terminem płatności 26.06.2013r.( faktura)

- Nr (...) na kwotę 148,22 zł z terminem płatności 27.05.2013r.( faktura)

- Nr (...) na kwotę 0,65 zł z terminem płatności 27.05.2013r.( nota odsetkowa).

Dowód:

- umowa przelewu wierzytelności z 17.12.2014r. k. 27-33,k.35-36,

- odpis KRS k.37-39v,

- pełnomocnictwo k.33, protokół k.34,

- zawiadomienie o przelewie z 17.12.2014r. k.67,

-wezwanie do zapłaty z 30.03.2015r. k.68-69,

- wyliczenie odsetek k.70.

Sąd zważył, co następuje:

Strona powodowa powołała się na nabycie wierzytelności dochodzonej pozwem od pierwotnego wierzyciela. Jednakże okoliczność sprzedaży wierzytelności, która miała przysługiwać P4 sp. z o.o. wobec pozwanego nie została pozytywnie zweryfikowana przez sąd na podstawie przedłożonej do akt dokumentacji w postaci samej umowy oraz załącznika nr 1 ( k.30-32, k.172-177) . W tym zakresie sąd podzielił twierdzenia strony pozwanej. Doszło jedynie do częściowego uznania powództwa w piśmie z dnia 28 września 2018r. ( k.224-224) i tylko w tym zakresie sąd uwzględnił żądanie pozwu, mając na względzie regulację z art. 321 § 1 k.p.c., która stanowi, iż sąd nie może wyrokować co do przedmiotu , który nie był objęty żądaniem , ani zasądzić ponad żądanie.

Uznanie może mieć postać umowy pomiędzy zobowiązanym a uprawnionym (tzw. uznanie właściwe ) lub oświadczenia wiedzy zobowiązanego (tzw. uznanie niewłaściwe). W przypadku uznania właściwego - umowa uznania nie jest regulowana prawnie, jednak jej dopuszczalność wynika z zasady swobody umów. Kluczowe znaczenie dla tej postaci uznania ma oświadczenie woli zobowiązanego, w którym potwierdza on istnienie swojego obowiązku i zobowiązuje się (ponownie) do jego realizacji. Uznanie właściwe nie jest więc samoistną podstawą obowiązku, wynika on nadal z pierwotnego tytułu. Celem uznania jest przede wszystkim ustalenie roszczenia, niekiedy też jego zabezpieczenie. Dla skuteczności umowy uznania roszczenie musi być w niej określone co do charakteru, choć niekoniecznie co do wysokości. Jako czynność prawna, uznanie właściwe może być dokonane wadliwie i nie wywoływać skutku prawnego. Jeżeli jednak zawarte w jego treści oświadczenie wiedzy zobowiązanego spełnia wymogi stawiane uznaniu niewłaściwemu jest ono kwalifikowane jako skuteczne uznanie niewłaściwe. W okolicznościach niniejszej sprawy oświadczenie pełnomocnika pozwanego zawarte w piśmie z dnia 28 września 2018r. należy traktować jako oświadczenie wiedzy zobowiązanego, wyraz jego świadomości istnienia skierowanego przeciwko niemu roszczenia co do należności z trzech faktur:

- (...) z dnia 12 czerwca 2013 r. na kwotę 242,90 zł,

- (...) z dnia 12 kwietnia 2013 r. na kwotę 136,37 zł,

- (...) z dnia 12 maja 2013 r. na kwotę 288,87 zł.

Jednakże z tych faktur powód żądał kolejno zapłaty kwot:

-102,90 zł tytułem należności głównej, wynikającej z faktury nr (...) z dnia 12 czerwca 2013 r. oraz kwota 25,04 zł - tytułem skapitalizowanych odsetek na dzień poprzedzający złożenie pozwu,

-117,94 zł tytułem należności głównej, wynikającej z faktury nr (...) z dnia 12 kwietnia 2013 r., wystawionej na kwotę 136,37 zł oraz kwota 31,25 zł tytułem skapitalizowanych odsetek na dzień poprzedzający złożenie pozwu

-148,22 zł tytułem należności głównej, wynikającej z faktury nr (...) z dnia 12 maja 2013 r. oraz kwota 37,64 zł - tytułem skapitalizowanych odsetek na dzień poprzedzający złożenie pozwu.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie miało miejsce skuteczne uznanie roszczenia przez pozwanego w zakresie jedynie w/w kwot ( wraz ze skapitalizowanymi odsetkami) t.j. co do łącznej kwoty 462,99 zł, o czym orzeczono w pkt I wyroku. Zauważył należy, iż w piśmie uznając częściowo roszczenie wskazano konkretne faktury i kwoty ( ale powód nie dochodził tych kwot w pełnej wysokości, lecz tylko w części wskazanej powyżej). Stąd przywołanie art. 321 § 1 k.p.c. i rozstrzygnięcie jak w pkt I wyroku.

W ocenie sądu w pozostałej części dochodzonego roszczenia strona powodowa nie wykazała istnienia wierzytelności wobec pozwanego i jej wysokości oraz nie udowodniła faktu nabycia wierzytelności w dochodzonym w sprawie zakresie. Podkreślić bowiem należy, iż uregulowany w art. 509 k.c. przelew wierzytelności należy do czynności prawnych rozporządzających, bowiem przenosi na nabywcę wierzytelność przysługującą zbywcy, tj. prawo podmiotowe wierzyciela do żądania od dłużnika świadczenia. Warunkiem skutecznej cesji wierzytelności jest istnienie tego prawa. Aby wierzytelność mogła być przedmiotem przelewu, musi być w dostateczny sposób zindywidualizowana poprzez dokładne określenie stosunku zobowiązaniowego, z którego wynika. Judykatura przyjęła, że oznaczenie wierzytelności to wskazanie stron tego stosunku, świadczenia oraz przedmiotu świadczenia. Elementy te w momencie zawierania umowy przelewu powinny być oznaczone lub przynajmniej oznaczalne. Natomiast do chwili przejścia wierzytelności z majątku zbywcy do majątku nabywcy winno nastąpić dokładne sprecyzowanie pozostałych elementów stosunku zobowiązaniowego, w ramach którego istnieje zbywana wierzytelność (wyrok SN z dnia 11 maja 1999 r., III CKN 423/99, Biul. SN 2000/1/1).

W konsekwencji braku domniemań służących dokumentom urzędowym, ocena przedstawionych przez stronę powodową dokumentów t.j. samej umowy z 17 grudnia 2014r., która zastrzegała przeniesienia wierzytelności pod warunkiem uiszczenia Ceny ( a takiego dokumentu o zapłacie Ceny nie przedłożono) oraz w postaci załącznika nr 1 złożonego w 2 egzemplarzach ( k.30-32, k.172-177), z których ten pierwszy nie zawierał wierzytelności wobec pozwanego, a drugi został złożony w kopii, ale nie potwierdzonej za zgodność w całości ( jedynie na k.175-177), które nie zawierały indywidualizacji przejętych wierzytelności - jako dokumentów prywatnych, zwalniała stronę pozwaną z konieczności przeprowadzenia dowodu negatywnego, tj. obalenia twierdzeń strony powodowej, wywodzonych przez nią z tych dokumentów. Podkreślić należy bowiem, iż, zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Stosownie zaś do art. 232 k.p.c., strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, stąd też - co do zasady - w postępowaniu cywilnym to powód powinien udowodnić istnienie dochodzonej wierzytelności, okoliczności jej powstania oraz wysokość.

W ocenie sądu całokształt materiału dowodowego sprawy, wszystkie dołączone do akt dokumenty, winny przesądzająco potwierdzać istnienie przelewanej wierzytelności, jak i sam fakt cesji, także zapłatę Ceny. W ocenie sądu strona powodowa nie złożyła więc dokumentów jednoznacznie potwierdzających nabycie wierzytelność przypadającej jej od pozwanego.

Podkreślić należy, że zgodnie z zasadami procesu cywilnego materialnoprawny ciężar rozkładu ciężaru dowodu reguluje norma art. 6 k.c. stanowiąca, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Zwrot „wywodzi skutki prawne” odnosi się do strony postępowania i ma to znaczenie, że podkreśla zależność między kierunkiem aktywności dowodowej strony, a faktami prawnymi, które ma wykazać. Przedmiotem dowodu są fakty istotne dla rozstrzygnięcia, które można nazwać jako prawne (art. 227 k.p.c.), wśród których należy wyróżnić fakty, z których strona wywodzi skutki prawne i które są opisane w hipotezach norm prawa cywilnego materialnego. Dla potrzeb tego postępowania można podkreślić, iż przepis ten wskazuje kierunek aktywności dowodowej stron, określa więc - w połączeniu z normami prawa materialnego - które fakty podlegają dowodzeniu. Powód dochodząc roszczenia związany jest ciężarem udowodnienia okoliczności uzasadniających żądanie, więc opisanych hipotezami norm prawa cywilnego materialnego znajdujących zastosowanie dla oceny stanu faktycznego. Są to fakty, z których strona wywodzi skutek prawny, a więc prawotwórcze. Powyższe wskazuje, że w pierwszej kolejności obowiązkiem sądu jest ustalenie, czy strona inicjująca proces wykazała okoliczności faktyczne, których zaistnienie determinuje możliwość jego skutecznego wpisania w odpowiednią podstawę prawną. Niemożność przeprowadzenia takiej subsumpcji, samoistnie niweczy zasadność powództwa i to niezależnie od tego, czy pozwany z kolei udowodnił podstawy faktyczne przyjętej linii obrony czy też nie.

Wskazać w tym miejscu należy, choć z uwagi na powyższe rozważania ma to znaczenie drugorzędne, że przedłożone umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych stanowiły źródło obowiązku świadczeń pozwanego, ale na wysokość tych należności wskazywały i inne dokumenty : Regulamin świadczenia Usług telekomunikacyjnych dostępu do internetu P4 Sp. z o.o. dla Abonentów, Cennik Usług (...) P4 Sp. z o.o. oraz Regulamin (...), których nie przedłożono do akt, choć dwie umowy zawarte przez pozwanego były aneksowane. Co do należności z tytułu umowy sprzedaży na raty sąd uznał, iż powód nie wykazał swojej legitymacji procesowej czynnej przedkładając jedynie dokumenty, których ocena została zawarta powyżej. Stąd orzeczenie jak w pkt II wyroku.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c., stosownie do którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Orzekając w przedmiocie odsetek sąd miał zarazem na względzie, aktualne brzmienie art. 481 § 2 k.c., w brzmieniu po nowelizacji ustawą z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1830), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. Dlatego też w zakresie odsetek sprzed daty 1 stycznia 2016 r. zasądzono odsetki ustawowe, zgodnie z poprzednim brzmieniem art. 481 § 2 k.c., wedle którego, jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona należą się odsetki ustawowe. Także na podstawie art. 482 § 1 k.c., który stanowi, iż od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy. Odnosi się to do zasądzonych kwot: 25,04 zł, 31,25 zł oraz 37,64 zł, które stanowiły skapitalizowane odsetki od kwot wskazanych w 3 fakturach, uznanych przez pozwanego za okres od ich wymagalności do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu t.j. 05 sierpnia 2015r. Tym samym od należności głównych w kwotach: 102, 90 zł, 117,94 zł oraz 148,22 zł zasądzono odsetki ustawowe ( odsetki ustawowe za opóźnienie ) także od dnia 06 sierpnia 2015r.

O kosztach procesu sąd orzekł w pkt III wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., zgodnie z którymi strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, przy czym do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się jego wynagrodzenie i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Zauważyć należało, że w rozpoznawanej sprawie powód okazał się stroną wygrywającą sprawę w części t.j. w 6,9 % ( albowiem z dochodzonej kwoty 6.657,92 zł sąd zasądził jedynie kwotę 462,99 zł ) co dawało podstawę dla obciążenia pozwanego jedynie częścią poniesionych przez stronę powodową kosztów postępowania. Na poniesione przez powoda koszty w wysokości 1.301,84 zł składa się: kwota 1.200 zł tytułem wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika procesowego obliczona na podstawie § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. (t. j.: Dz. U. z 2013 r. Nr 490 ze zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, opłata sądowa w kwocie 84 zł oraz 0,84 zł tytułem innych kosztów t.j. opłaty manipulacyjnej dla dostawy usług płatności. 6,9 % z tej kwoty ( 1.301,84 zł ) stanowi kwotę 89,82 zł zasądzoną w pkt III wyroku. Natomiast orzeczenie w pkt IV i V wyroku znalazło swoje uzasadnienie w treści art. 113 ust.1 i 2 ustawy z dnia 28 listopada 2005r. o kosztach sadowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2010r. Nr 90, poz.594 ze zmianami). W niniejszej sprawie należna opłata sądowa wynosiła 250 zł, a powód uiścił kwotę 84 zł. Stąd do pokrycia tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych pozostała kwota 166 zł. Z czego 6,9 % tej opłaty obciążało pozwanego ( co stanowi kwotę 11,45 zł ) a w pozostałej części koszty te obciążały powoda t.j. w kwocie 154,55 zł. Orzeczenie w pkt VI wyroku znajduje swoje uzasadnienie w treści art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c., który stanowi, iż sad z urzędu nadaje wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeśli zasądza roszczenie uznane przez pozwanego.

SSR Anita Wolska

Sygn. akt I C 18/16 upr

Dnia 06 lutego 2019r.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z odpisem uzasadnienia doręczyć pełn. powoda

3.  przedłożyć z apelacją lub za 21 dni od doręczenia.

SSR Anita Wolska