Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 4 lutego 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Julia Ratajska

Protokolant:Tytus Mystkowski

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2016 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. we W.

przeciwko I. J. (1)

- o zapłatę

I oddala powództwo

II przyznaje M. G. tytułem wynagrodzenia od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie kwotę 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych).

SSR Julia Ratajska

Sygn. akt I C 357/15 upr

UZASADNIENIE

Powódka (...) Bank (...) spółka akcyjna z siedzibą we W. wniosła o zasądzenie od pozwanej I. J. (1) kwoty 4 137,07 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, liczonymi od kwoty 1 083,26 zł od dnia 12 września 2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu powódka wskazała, iż w dniu 8 czerwca 2004 r. udzieliła pozwanej kredytu w kwocie 1 826,19 zł. Podała, iż stosownie do zawartej przez strony umowy pozwana była zobowiązana do uregulowania zadłużenia zgodnie z ustalonym do harmonogramem spłaty. Podkreśliła przy tym, iż pozwana nie wywiązała się z obowiązku spłaty należności, wobec czego całość zadłużenia stała się wymagalna. Zaznaczyła, że przed skierowaniem sprawy na drogę sądową ponownie wezwała pozwaną do zapłaty wymagalnego zobowiązania w sposób umożliwiający jej zapoznanie się z jego treścią, jednak wezwanie zostało zwrócone do nadawcy z adnotacją „nie podjęto w terminie”. W dalszej kolejności powódka wyjaśniła, że dochodzone należności zostały ujęte w wyciągu z ksiąg banku z dnia 11 września 2014 r., przy czym składają się na nie następujące kwoty:

- należność główna w kwocie 1 083,26 zł,

- odsetki za okres od dnia 8 czerwca 2004 r. do dnia 11 września 2014 r. w kwocie 2 443,39 zł,

- koszty, opłaty i prowizje w kwocie 610,42 zł,

- dalsze odsetki naliczane od dnia 12 września 2014 r. do dnia zapłaty, obliczone od kwoty 1 083,26 zł według zmiennej stopy procentowej wyznaczonej jako 4-krotność stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym.

Nakazem zapłaty z dnia 22 grudnia 2014 r., wydanym w postępowaniu nakazowym o sygn. akt I Nc 5964/14 Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Postanowieniem z dnia 4 maja 2015 r. Sąd uchylił nakaz zapłaty z 22 grudnia 2014 r. i zawiesił postępowanie w sprawie z uwagi na brak wskazania przez stronę powodową prawidłowego adresu strony pozwanej. Następnie postanowieniem z dnia 4 maja 2015 r. Sąd ustanowił kuratora procesowego dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej I. J. (1) w osobie pracownika sądu – M. G..

W odpowiedzi na pozew kurator pozwanej wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu podniósł zarzut przedawnienia roszczenia powódki oraz niewykazania roszczenia w zakresie należności dochodzonych tytułem kosztów, opłat i prowizji.

W piśmie procesowym z dnia 3 lutego 2016 r. powódka stwierdziła zasadność podniesionego zarzutu przedawnienia oraz złożyła oświadczenie o cofnięciu pozwu bez zrzeczenia się roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 czerwca 2004 r. (...) Bank spółka akcyjna z siedzibą we W., działający obecnie jako (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W., zawarł z I. J. (1) umowę kredytu na zakup towarów/usług nr (...), na mocy której udzielił jej kredytu w kwocie 1 591,55 zł. Łączna kwota dodatkowych opłat prowizji związanych z udzieleniem kredytu wynosiła 357,19 zł (pkt 6 umowy). Spłata zadłużenia miała następować w dziewięciu ratach miesięcznych, płatnych do 15. dnia każdego miesiąca, począwszy od dnia 15 lipca 2004 r. Spłata kredytu miała nastąpić do dnia 15 marca 2005 r. Zgodnie z pkt 7. umowy za okres opóźnienia w spłacie raty lub jej części bank był uprawniony do naliczania odsetek od zadłużenia przeterminowanego według stopy równej czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP.

Dowód:

- umowa kredytu nr (...) k. 8-9,

- KRS powoda k. 6-7 .

Wobec braku wywiązania się I. J. (1) z zaciągniętego zobowiązania, (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. pismem z dnia 16 września 2013 r. wezwała dłużnika do zapłaty kwoty 3 952,91 zł z tytułu zawartej umowy kredytu w terminie 14 dni od dnia otrzymania pisma. Korespondencja została zwrócona przez operatora pocztowego do nadawcy z uwagi na brak podjęcia przesyłki przez adresata.

Dowód:

- pismo z dnia 16.09.2013 r. wraz z kopertą k. 11-12.

W dniu 11 września 2014 r. (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wystawiła wyciąg z prowadzonych przez siebie ksiąg bankowych, w treści której stwierdziła, że na dzień jego wystawienia zobowiązanie I. J. (2) z tytułu powyższej umowy kredytowej wynosiło 4 137,07 zł wraz z dalszymi odsetkami odsetki umowne w czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od dnia 7 marca 2012 r. od kwoty 1 083,26 zł, obciążającymi dłużnika od dnia następującego po dniu wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych.

Dowód:

- wyciąg z ksiąg banku z dn. 11.09.2014 r. k. 10.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się bezzasadne w całości.

W niniejszej sprawie powódka domagała się zapłaty kwoty 4 137,07 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, liczonymi od kwoty 1 083,26 zł od dnia 12 września 2014 r. do dnia zapłaty. Źródłem przedmiotowej wierzytelności była umowa kredytu nr (...) zawarta pomiędzy stronami w dniu 8 czerwca 2004 r.

Podstawę prawną wywiedzionego powództwa stanowił zatem art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (t.j. Dz. U. 2015 r. poz. 128) , zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie został ustalony na podstawie przedłożonych przez powódkę dokumentów, które sąd zaaprobował w pełni, jako że nie powziął wątpliwości co do ich rzetelności i prawdziwości, a jednocześnie ich autentyczność i moc dowodowa nie była kwestionowana. W niniejszej sprawie sąd w oparciu o przedłożone dokumenty w postaci umowy kredytu, wyciągu z ksiąg banku oraz wezwania do zapłaty dokonał ustaleń w zakresie łączącego strony stosunku obligacyjnego oraz spoczywających wraz z nim na pozwanej obowiązkach. Treść tych dokumentów wskazuje, iż strony łączyła umowa kredytu, jak też, że pozwana zaniechała spłaty wynikającego z niej zadłużenia.

W tym miejscu zaznaczenia jednak wymaga, iż kurator procesowy pozwanej poniósł merytoryczny zarzut wskazując, że doszło do przedawnienia roszczenia powódki. Stąd też z uwagi na doniosłość tego zarzutu sąd uznał za konieczne odniesienie się do niego w pierwszej kolejności.

Zgodnie z treścią przepisu art. 117 §2 k.c. po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia. Z kolei art. 118 k.c. stanowi, że termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Termin przedawnienia roszczenia banku z tytułu czynności bankowej wynosi trzy lata. Do zastosowania trzyletniego terminu przedawnienia nie jest wymagane, aby obie strony stosunku prawnego, z którego wywodzi się roszczenie majątkowe, prowadziły działalność gospodarczą. Wystarczy, że działalność gospodarczą prowadzi tylko strona dochodząca roszczenia, które wiąże się z tą działalnością (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2008 roku, III CSK 302/07, LEX nr 398487).

Zgodnie z art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie. Zgodnie z powyższym, za wymagalność należy uznać stan, w którym wierzyciel ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności. Jest to stan potencjalny, o charakterze obiektywnym, którego początek zbiega się z chwilą uaktywnienia się wierzytelności. Zgodnie z zawartą umowa kredytu, płatności poszczególnych rat miały następować do dnia 15. każdego miesiąca, począwszy od 15 lipca 2004 r. do dnia 15 marca 2005 r. Z uwagi na fakt, iż wniesienie pozwu w niniejszej sprawie nastąpiło w grudniu 2014 r. należało uznać, iż wszystkie poszczególne raty kredytu uległy przedawnieniu. Trzyletni termin przedawnienia od daty wymagalności ostatniej z nich upłynął bowiem w dniu 16 marca 2008 r. Ponieważ przedawnieniu uległy zobowiązania wynikające z roszczenia głównego, zasadnym było również dokonanie ustalenia, że przedawnieniu uległo roszczenie o odsetki, co wynika z akcesoryjności tego roszczenia (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2005 roku, III CZP 42/04, OSNC 2005/9/149).

Jednocześnie podkreślić należy, iż powódka nie naprowadziła żadnych dowodów wskazujących, iż doszło do przerwania lub zawieszenia biegu przedawnienia. Przeciwnie, w piśmie procesowym z dnia 3 lutego 2016 r. stwierdziła zasadność podniesionego zarzutu przedawnienia oraz złożyła oświadczenie o cofnięciu pozwu bez zrzeczenia się roszczenia. Jednocześnie wniosła o nieobciążanie strony powodowej kosztami postępowania. Sąd zauważa jednak, iż przedmiotowe pismo procesowe nie mogło wywrzeć zamierzonego przez stronę powodową skutku procesowego. W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, iż oświadczenie powoda w powyższym zakresie zostało złożone w sposób uniemożliwiający zapoznanie się z jego treścią przed rozprawą wyznaczą na dzień 4 lutego 2016 r. (pismo wpłynęło do biura podawczego tut. Sądu dopiero w dniu 8 lutego 2016 r.). Jednocześnie w jego treści strona powodowa wyraźnie zaznaczyła, iż cofniecie pozwu następuje bez zrzeczenia roszczenia, co uniemożliwiało zastosowanie przepisu art. 332 k.p.c. W realiach niniejszej sprawy sąd nie dostrzegł przy tym wyjątkowych okoliczności, uzasadniający odstąpienie od obciążania powoda kosztami procesu. Należy bowiem zauważyć, iż powód wystąpił z roszczeniem przedawnionym, stąd od początku winien był się liczyć z wydaniem niekorzystnego dlań rozstrzygnięcia.

Z uwagi na powyższe powództwo podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie pierwszym.

Wysokość wynagrodzenia kuratora występującego w procesie za nieznaną z miejsca pobytu pozwaną, ustalono na kwotę 90 zł w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 sierpnia 1982 r. w sprawie stawek, warunków przyznawania i wypłaty ryczałtu przysługującego sędziom i pracownikom sądowym za dokonanie oględzin oraz stawek należności kuratorów.

SSR Julia Ratajska

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda, którego pouczyć o sposobie i terminie wniesienia apelacji oraz sposobie i terminie wniesienia zażalenia w przypadku zaskarżenia wyłącznie zawartego w wyroku orzeczenia o kosztach procesu,

3.  przedłożyć akta z apelacją, zażaleniem lub za 30 dni.

SSR Julia Ratajska