Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 14 września 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie III Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Irma Lorenc

Protokolant:sekretarz sądowy Anna Gnidzińska

po rozpoznaniu w dniu 14 września 2016 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S.

przeciwko M. P. (1)

- o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt III C 557/16

UZASADNIENIE

w postępowaniu uproszczonym

W dniu 13 listopada 2015 r. powódka (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej M. P. (1) kwoty 460 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu oraz kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powódka dzierżawi od Gminy M. S. nieruchomość gruntową, zlokalizowaną przy skrzyżowaniu ul. (...) w S., na której prowadzi parking. W dniach 24 października 2014 r. i 13 listopada 2014 r. pojazd pozwanej znajdował się na tym parkingu, co zarejestrowały kamery monitoringu. Zgodnie z regulaminem parkingu, z którego wyciąg znajduje się na tablicy umieszczonej przy wjeździe na jego teren, parkowanie na nim jest bezpłatne przez pierwsze 40 minut, zaś po przekroczeniu tego czasu pobierana jest opłata w wysokości 200 zł, którą zostanie obciążona osoba korzystająca z parkingu. Ponieważ postój pozwanej na parkingu przekroczył 40 minut, została ona obciążona kwotami po 200 zł za każdy postój. W dniach 4 maja 2015 r. i 18 maja 2015 r. powódka wysłała do pozwanej wezwania do zapłaty na dochodzoną pozwem kwotę 460 zł tytułem opłat za parkowanie, za udostępnienie danych z CEPiK, opłaty skarbowej i opłaty pocztowej za doręczenie wezwania.

W sprzeciwie od wydanego w niniejszej sprawie nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa, wskazując, że zgodnie z regulaminem parkingu wyłącznie korzystający z parkingu oraz użytkownik pojazdu winien ponosić opłatę za parkowanie, a nie właściciel pojazdu. Pozwana podniosła, że ze swojego pojazdu korzysta rzadko, a do centrum S. w ogóle nie jeździ samochodem, bo ma 51 lat i prawo jazdy uzyskała kilka lat temu – jest tzw. niedzielnym kierowcą. W okresie wskazanym w pozwie pojazd był przez męża powódki użyczany P. F..

W toku postępowania strony nie modyfikowały swych stanowisk procesowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka (...) Spółka Akcyjna w S. na podstawie umowy dzierżawy z dnia 6 listopada 2012 r. zawartej z Gminą M. S. wykorzystuje nieruchomość gruntową stanowiącą działkę nr (...) z obrębu 1040 S. Ś. przy ul. (...) na cele tymczasowych miejsc parkingowych.

Powódka zredagowała regulamin parkingu prowadzonego na tym terenie, z którego wyciąg znajduje się na tablicy usytuowanej przy wjeździe na tenże parking. Na tablicy tej znajduje się informacja „Parkowanie za zgodą zarządcy – (...) S.A”. W wyciągu tym wskazano, że jest to parking prywatny, niestrzeżony i monitorowany przeznaczony wyłącznie dla klientów sklepu (...) i osób posiadających zgodę zarządcy, zaś pełny regulamin znajduje się w jego siedzibie lub na stronie internetowej www.(...).pl. (...) tam również, że każdy użytkownik pojazdu decydując się na korzystanie z parkingu akceptuje postanowienia regulaminu i zobowiązuje się do ich przestrzegania. Nadto wskazano tam, że jest to parking płatny, za pierwsze 40 minut korzystania z miejsca parkingowego dla klientów sklepu nie pobiera się opłat, po przekroczeniu tego czasu – pobiera się opłatę w wysokości 200 zł za dobę, natomiast od osób korzystających z parkingu za zgodą zarządcy pobiera się opłatę w wysokości 200 zł za miesiąc. Wskazano tam także, iż za uchybienia w zasadach korzystania z parkingu, zarządca obciąży osobę, która się tego dopuści, opłatą w wysokości 200 zł.

Zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 regulaminu parkingu, korzystanie z niego poczytuje się za zawarcie umowy najmu miejsca parkingowego, której stroną pozostaje powódka oraz korzystający z parkingu, zaś umowa zostaje zawarta z chwilą wjazdu użytkownika na teren parkingu, a kończy się z chwilą wyjazdu z terenu parkingu.

W świetle § 3 ust. 2 regulaminu, parking jest parkingiem płatnym, za pierwsze 40 minut korzystania z miejsca parkingowego dla klientów sklepu nie pobiera się opłat, po przekroczeniu tego czasu – pobiera się opłatę w wysokości 200 zł za każdą rozpoczętą dobę. Stosownie do § 3 ust. 4 regulaminu w razie uchybienia zasadom wskazanym w regulaminie, powódka obciąży korzystającego z parkingu opłatą w wysokości 200 zł za dobę.

Po myśli § 4 pkt 1 regulaminu użyte w nim określenie „korzystający z parkingu” oznacza faktycznego użytkownika miejsca parkingowego będącego osobą posiadającą zgodę zarządcy parkingu lub klienta sklepu.

Pozwana jest właścicielką pojazdu marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

W dniu 24 października 2014 r. i 13 listopada 2014 r. pojazd pozwanej został zaparkowany na parkingu prowadzonym przez powódkę na czas przekraczający 40 minut przez nieustaloną osobę.

Przedmiotowy samochód w okresie obejmującym ww. daty był przez męża powódki M. P. (2) użyczany jego koledze P. F..

dowody:

- umowa dzierżawy k. 11-14

- aneks k. 15

- załącznik k. 16

- regulamin k. 17-19

- zdjęcia k. 20, 21-22

- nagrania z monitoringu – płyty CD k. 23

- dane pojazdu k. 27

- zeznania świadka M. P. k. 78

Pismem z dnia 4 maja 2015 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 655,80 zł, w tym po 200 zł za przekroczenie czterdziestominutowego postoju na ww. parkingu w dniach 9 października 2014 r., 17 października 2014 r. i 24 października 2014 r., 30,40 zł tytułem opłaty za udostępnienie danych z Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców, 17 zł opłaty skarbowej za udzielenie pełnomocnictwa i 8,40 zł tytułem zwrotu opłaty pocztowej w związku z koniecznością wezwania do zapłaty i zapytania do CEPiK.

Pismem z dnia 18 maja 2015 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 204,20 zł, w tym 200 zł za korzystanie z parkingu w dniu 13 listopada 2014 r. i 4,20 zł kosztów wezwania do zapłaty.

dowody:

- wezwanie do zapłaty z dnia 4.05.2015 r. k. 24-25

- potwierdzenie nadania k. 26

- potwierdzenia przelewów k. 28-29

- wezwanie do zapłaty z dnia 18.05.2015 r. k. 30-31

- potwierdzenie nadania k. 32

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie mogło zostać uwzględnione.

Podstawy prawnej zasadniczej części żądania powódki odnoszących się do opłat za parkowanie pojazdu należało upatrywać w przepisie art. 659 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas nieoznaczony lub oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Wskazać bowiem należy, iż zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 regulaminu przedmiotowego parkingu, korzystanie z niego poczytuje się za zawarcie umowy najmu miejsca parkingowego, której stroną pozostaje powódka oraz korzystający z parkingu, zaś umowa zostaje zawarta z chwilą wjazdu użytkownika na teren parkingu, a kończy się z chwilą wyjazdu z terenu parkingu. W świetle § 3 ust. 2 regulaminu, parking jest parkingiem płatnym, za pierwsze 40 minut korzystania z miejsca parkingowego dla klientów sklepu nie pobiera się opłat, po przekroczeniu tego czasu – pobiera się opłatę w wysokości 200 zł za każdą rozpoczętą dobę. Stosownie do § 3 ust. 4 regulaminu w razie uchybienia zasadom wskazanym w regulaminie, powódka obciąży korzystającego z parkingu opłatą w wysokości 200 zł za dobę.

Podniesienia wymaga, że stosownie do art. 384 § 1 k.c. ustalony przez jedną ze stron umowy wzorzec umowy, w szczególności ogóle warunki umów, wzór umowy, regulamin, wiąże drugą stronę, jeżeli został jej doręczony przed zawarciem umowy, przy czym – zgodnie z § 2 tego artykułu – w razie gdy posługiwanie się wzorcem jest w stosunkach danego rodzaju zwyczajowo przyjęte, wiąże on także wtedy, gdy druga strona mogła się z łatwością dowiedzieć o jego treści. Nie dotyczy to jednak umów zawieranych z udziałem konsumentów, z wyjątkiem umów powszechnie zawieranych w drobnych, bieżących sprawach życia codziennego. Umowę najmu miejsca parkingowego przed sklepem należy traktować jako dotyczącą drobnych, bieżących spraw życia codziennego, przy czym posługiwanie się wzorcem umowy w postaci regulaminu w przypadku parkingów jest zwyczajowo przyjęte, wobec czego jest on wiążący nie tylko wówczas, gdy został on doręczony konsumentowi przed zawarciem umowy, ale również wówczas, gdy mógł on z łatwością dowiedzieć się o jego treści.

Przy wjeździe na teren parkingu przy ul. (...) w S., co wynika z przedłożonej przez powódkę fotografii, znajduje się tablica z wyciągiem z regulaminu oraz informacją w jaki sposób można zapoznać się z jego treścią – w siedzibie powódki bądź na jej stronie internetowej. Zresztą kluczowe postanowienia regulaminu zostały zawarte w tymże wyciągu. Z zapisów tam umieszczonych jednoznacznie wynika, że każdy użytkownik pojazdu decydując się na korzystanie z parkingu akceptuje postanowienia regulaminu i zobowiązuje się do ich przestrzegania. Nadto wskazano tam, że jest to parking płatny, za pierwsze 40 minut korzystania z miejsca parkingowego dla klientów sklepu nie pobiera się opłat, po przekroczeniu tego czasu – pobiera się opłatę w wysokości 200 zł za dobę, natomiast od osób korzystających z parkingu za zgodą zarządcy pobiera się opłatę w wysokości 200 zł za miesiąc. Wskazano tam także, iż za uchybienia w zasadach korzystania z parkingu, zarządca obciąży osobę, która się tego dopuści, opłatą w wysokości 200 zł. Zatem osoba, która decyduje się zająć miejsce parkingowe na tym terenie godzi się na zawarcie umowy najmu z powódką i włączenie do treści umowy postanowień regulaminu, z których wynika w szczególności, że po przekroczeniu 40 minut korzystania z miejsca parkingowego winna uregulować opłatę w wysokości 200 zł za dobę.

Bezsporne w przedmiotowej sprawie było, że pozwana jest właścicielką pojazdu, który w dniach 24 października 2014 r. 13 listopada 2014 r. został zaparkowany na parkingu prowadzonym przez powódkę na czas przekraczający 40 minut, jednakże nie dowiedzione zostało przez powódkę, iż to pozwana pojazd ten na tymże parkingu wówczas zaparkowała. W świetle § 2 ust. 1 i 2 regulaminu przedmiotowego parkingu, stroną umowy najmu miejsca parkingowego jest powódka oraz korzystający z parkingu, zaś umowa zostaje zawarta z chwilą wjazdu użytkownika na teren parkingu. Zgodnie z definicją wyrażoną w § 4 pkt 1 regulaminu użyte w nim określenie „korzystający z parkingu” oznacza faktycznego użytkownika miejsca parkingowego będącego osobą posiadającą zgodę zarządcy parkingu lub klienta sklepu. Z powyższego wynika, że stroną umowy najmu miejsca parkingowego, zobowiązaną do zapłaty opłaty po przekroczeniu 40 minut postoju, jest osoba faktycznie korzystająca z parkingu, użytkująca w danym momencie pojazd, a nie zawsze to będzie właściciel samochodu.

Powódka nie przedstawiła dowodów na to, iż widoczna na nagraniu z monitoringu osoba, która w spornych dniach zaparkowała pojazd na parkingu powódki to pozwana. Jak zeznał świadek M. P. (2), któremu okazano oba nagrania, nie jest to pozwana, a zeznania jego uznać należy za wiarygodne. Pozwana ma bowiem obecnie 51 lat, a na nagraniu sprzed dwóch lat widać osobę młodą, o czym świadczy ubiór, czy sposób poruszania się tej osoby.

Powódka żądając od pozwanej zapłaty należności za parkowanie pojazdu winna była udowodnić, że to pozwana zawarła z nią umowę najmu miejsca parkingowego, poprzez jego zajęcie w dniach 24 października 2014 r. i 13 listopada 2014 r. , bo to warunkowało powstanie jej roszczenia, jednakże obowiązkowi temu nie sprostała. Wobec nieudowodnienia, iż pomiędzy stronami doszło do zawarcia umowy, powódka nie mogła skutecznie żądać od pozwanej zapłaty kwoty 60 zł równoważnej kosztom uzyskania informacji z CEPiK, opłat skarbowych i pocztowych, które składały się na odszkodowanie z tytułu nienależytego wykonania umowy zgodnie z art. 471 k.c. , albowiem źródłem tego rodzaju roszczeń jest również umowa.

Nawet gdyby przyjąć, że podstawę faktyczną roszczeń powódki stanowi bezumowne korzystanie z parkingu, to i w tym przypadku powódka powinna wykazać, że to pozwana była osobą, która z parkingu korzystała.

W tych okolicznościach powództwo oddalono.