Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w IV Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący : SSR Radosław Lorenc

Protokolant : sekr.sądowy Monika Koza

Przy udziale Prokuratora: Krystyna Królicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 06 lutego 2015 r., 13 kwietnia 2015 r., 10 czerwca 2015 r., 27 sierpnia 2015 r., 14 grudnia 2015 r. sprawy

T. B.

s. J. i K. z domu G.

ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

1.  W dniu 25 lipca 2012 roku w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 01 sierpnia 2005 r. sygn.(...) za przestępstwa podobne z art.279 § 1kk na karę 1 roku pozbawienia wolności,którą odbył w okresie od 11.05.2007r do 10.05.2008r oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 12 kwietnia 2005 r sygn. (...) za przestępstwa podobne z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 15.09.2008 r. do 08.06.2009 r. usiłował dokonać kradzieży nieustalonego mienia po uprzednim włamaniu poprzez podważenie rolety zabezpieczającej do kiosku, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na fakt, iż został spłoszony przez obywatela, czym działał na szkodę K. P.,

to jest o czyn z art. 13 § 1 kk w zb. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

2.  W okresie 27/28 marca 2012 roku w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 01 sierpnia 2005r sygn. (...) za przestępstwa podobne z art.279&lkk na karę 1 roku pozbawienia wolności .którą odbył w okresie od 11.05.2007r do 10.05.2008r oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 12 kwietnia 2005 r sygn. (...) za przestępstwa podobne z art. 13 § 1 kk w zw. z art.279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności ,którą odbył w okresie od 15.09.2008r do 08.06.2009 r. dokonał kradzieży z włamaniem do kiosku warzywnego po uprzednim wyrwaniu rolet i wypchnięciu szyby a następnie zabrał w celu przywłaszczenia dwa klasery ze znaczkami pocztowymi o wartości 300 zł oraz pieniądze w kwocie 20 zł, czym działał na szkodę P. T.

to jest o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

3.  W okresie 27/28 marca 2012 roku w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 01 sierpnia 2005r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art.279&lkk na karę 1 roku pozbawienia wolności .którą odbył w okresie od 11.05.2007 r. do 10.05.2008r oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 12 kwietnia 2005 r sygn.(...) za przestępstw a podobne z art.l3 § l kk w zw. z art.279 § l kk na karę 1 roku pozbawienia wolności .którą odbył w okresie od 15.09.2008r do 08.06.2009r dokonał kradzieży z włamaniem do kiosku po uprzednim wyłamaniu rolet i wybiciu szyby a następnie zabrał w celu przywłaszczenia różne artykuły spożywcze i papierosy o łącznej wartości 341,40 zł czym działał na szkodę R. O.,

to jest o czyn z art .279 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

4.  W okresie 27/28 marca 2012 roku w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 01 sierpnia 2005r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art.279 § l kk na karę 1 roku pozbawienia wolności .którą odbył w okresie od 11.05.2007r do 10.05.2008r oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dniu 12 kwietnia 2005 r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art. 13 § 1 kk w zw. z art.279 § l kk na karę 1 roku pozbawienia wolności ,którą odbył w okresie od 15.09.2008r do 08.06.2009r. usiłował dokonał kradzieży nieustalonego mienia po uprzednim włamaniu poprzez wybicie szyby do sklepu odzieżowego , lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak przedmiotów będących w jego zainetresowaniu, czym działał na szkodę M. T.

to jest o czyn z art. 13 § 1 kk w zb. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

5.  W dniu 28 marca 2012 roku w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 01 sierpnia 2005r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art.279 § l kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 11.05.2007 r. do 10.05.2008 r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z. dnia 12 kwietnia 2005 r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 15.09.2008 r. do 08.06.2009 r. dokonał kradzieży z włamaniem do garażu po uprzednim podważeniu bramy wjazdowej a następnie zabrał w celu przywłaszczenia torbę reklamową z zawartością różnych uchwytów, klamek i metalowych części od zabytkowych mebli o nieustalonej wartości strat, czym działał na szkodę J. K.,

to jest o czyn z art .279 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

6.  W dniu 28 marca 2012 roku w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 01 sierpnia 2005 r. sygn.(...) za przestępstwa podobne z art.279 § lkk na karę 1 roku pozbawienia wolności .którą odbył w kresie od 11.05.2007r do 10.05.2008r oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 12kwietnia 2005 r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art.l3 § l kk w zw. z art. 279 § l kk na karę l roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od I5.09.2008r do 08.06.2009 r. usiłował dokonać kradzieży nieustalonego mienia po uprzednim włamaniu do sklepu (...) poprzez wyrwanie rolety zabezpieczającej i wybiciu szyby, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na fakt. iż został spłoszony przez system alarmowy, czym działał na szkodę W. Ł.,

to jest o czyn z art. 13 § 1 kk w zb. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

orzeka

I uznaje oskarżonego T. B. za winnego popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów z tą zmianą, iż w przypadku czynu 2 eliminuje z jego opisu przywłaszczenie dwóch klaserów ze znaczkami pocztowymi o wartości 300 złotych i przyjmując, iż zarzucane mu czyny stanowią ciąg przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 kk i za przestępstwa te na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. art. 14 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności;

II na podstawie art. 63 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk na poczet orzeczonej w punkcie I wyroku kary pozbawienia wolności zalicza okres zatrzymania oskarżonego w dniu 25 lipca 2012 r.;

III na podstawie art. 46 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk tytułem obowiązku naprawienia szkody spowodowanymi czynami opisanymi w zarzutach 2 i 3 zobowiązuje oskarżonego T. B. do zapłaty na rzecz:

- P. T. kwoty 20 ( dwudziestu ) złotych;

- R. O. kwoty 341,40 złotych ( trzystu czterdziestu jeden złotych i czterdziestu groszy );

IV zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania;

V na podstawie art. 29 ust 1 ustawy Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058, Nr 126, poz. 1069 i Nr 153, poz.1271) oraz na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3, § 2 ust. 3 oraz § 19 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. z 2002r., Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) zasądza od Skarbu Państwa – Kasa Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie na rzecz adwokata W. K. z Kancelarii Adwokackiej w S. kwotę 2.332,08 złotych ( dwóch tysięcy trzystu trzydziestu dwóch złotych i ośmiu groszy ) tytułem kosztów nieopłaconej obrony udzielonej z urzędu , na które to koszty składa się opłata za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego podwyższona o stawkę podatku od towarów i usług;

Sygn. akt IV K 891/12

UZASADNIENIE

Dnia 27 marca 2012 roku późnym wieczorem T. B. wyszedł z domu, aby zakupić alkohol i wypić go poza miejscem zamieszkania. W sklepie (...) mieszczącym się przy ul. (...) dokonał zakupu piwa marki H.. Następnie po wypiciu piwa, oskarżony, po uprzednim wyrwaniu rolet i wypchnięciu szyby, wszedł do sąsiedniego kiosku warzywnego mieszczącego się przy ul. (...), skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w bilonie o łącznej wartości 20 zł, czym działałał na szkodę P. T.. Zdarzenie to z okna swojego mieszkania obserwował świadek A. S.. Dalej T. B. udał się na ul. (...), w okolice przystanku autobusowego linii nr (...). Zauważywszy stojący tam kiosk oskarżony działając w ten sam sposób tj. po uprzednim podważeniu rolet antywłamaniowych i wybiciu szyby, dokonał włamania do punktu. Po wejściu do wnętrza zabrał w celu przywłaszczenia artykuły spożywcze w postaci: 20 sztuk kawy (...) o pojemności 80 gram o łącznej wartości 93 zł oraz 100 sztuk saszetek kawy rozpuszczalnej (...) o pojemności 2 gramów o wartości łącznej 65 zł, a także papierosy w postaci czterech paczek papierosów marki (...) o łącznej wartości 58,80 zł, pięciu paczek papierosów marki (...) o łącznej wartości 49 zł oraz sześciu paczek papierosów marki (...) o łącznej wartości 75,60 zł, czym działała na szkodę R. O.. Następnie udał się na ul. (...). W tym miejscu znajdował się sklep z odzieżą używaną należący do M. T.. Ponownie T. B. przy użyciu kamienia wybił szybę i wszedł do sklepu. Będąc już w środku otworzył znajdującą się tam kasę fiskalna skąd zamierzał zabrać pieniądze, lecz gdy kasetka okazała się pusta oskarżony opuścił pomieszczenia niczego nie zabierając. Na tej samej ulicy (...) usiłował dokonać jeszcze włamania do sklepu (...). Tam również oskarżony uszkodził roletę zabezpieczającą oraz wybił szybę, lecz tym razem nie wszedł do wnętrza sklepu, gdyż został spłoszony przez załączony alarm. Z ul. (...) oskarżony udał się na ul. (...), gdzie dokonał włamania do garażu. Po uprzednim podważeniu bramy wjazdowej wszedł do pomieszczenia skąd zabrał w celu przywłaszczenia torbę reklamową z zawartością różnych uchwytów, klamek i metalowych części od zabytkowych mebli o nieustalonej wartości, czym działała na szkodę J. K.. Działania sprawcy w zakresie czynu ostatniego ponownie obserwował świadek - właścicielka posesji.

W dniu 25 lipca 2012 roku T. B. działając w podobny sposób jak w marcu, ponownie będąc w stanie po spożyciu alkoholu, usiłował dokonać kradzieży nieustalonego mienia, po uprzednim włamaniu poprzez podważenie rolety zabezpieczającej, z kiosku (...) przy ul. (...). Działania oskarżonego zaobserwował przejeżdżający obok P. U., który zawiadomił Policję. Świadek czekał na pobliskiej stacji paliw na przyjazd funkcjonariuszy jednocześnie cały czas obserwując T. B.. Oskarżony jeszcze przed przyjazdem policji odstąpił od powziętego zamiaru dokonania włamania i oddalił się z miejsca zdarzenia. Po przybyciu funkcjonariuszy P. U. podał jednak rysopis sprawcy oraz wskazał kierunek, w którym ten się oddalił. Dzięki tym informacją interweniujący policjanci dokonując penetracji terenu zatrzymali T. B..

Dowody:

- protokół zatrzymania T. B. k. 2 - 3,

- częściowo wyjaśnienia T. B. k. 26v – 27;30v- 31, 36v;, 175; 233 – 234, 353-355,

- protokół eksperymentu procesowego, k. 30v-34,

- protokół oględzin kiosku (...) k. 6 – 8; 18 - 19,

- zeznania świadka P. U. k. 9 – 10; 265 – 266 ( k. 448 )

- zeznania świadka M. W. k. 15 – 17; 236( k. 448 ),

- zeznania świadka K. P. k. 152 - 15; 265( k. 448 ),

- protokół oględzin kiosku warzywnego – k. 59 – 62,

- zeznania świadka A. S. k. 57v – 58; 267 - 268( k. 448 ),

- zeznania świadka P. T. k. 67; 266; 444 – 445,

- protokół oględzin kiosku przy ul. (...) – k. 74 – 76,

- zeznania świadka R. O. k. 71 – 72; 283- 284( k. 448 ),

- protokół oględzin sklepu odzieżowego k. 107 – 109,

- zeznania świadka M. T. k. 104 -105( k. 448 ),

- protokół oględzin sklepu (...) k. 95 – 98;

- zeznania świadka W. Ł. k. 92 – 93( k. 448 );

- zeznania świadka T. Ł. k. 91v; 237( k. 448 ),

- protokół oględzin garażu k. 86 – 87,

- zeznania świadka J. K. k. 82 – 84; 300( k. 448 ),

- zeznania świadka I. F. k. 12v; 235( k. 448 ),

- zeznania świadka E. B. k. 14v; 235 – 236( k. 448 ),

- zeznania świadka A. R. k. 268 – 269, 383,

- zeznania świadka D. K. k. 269 – 270; 398,

- zeznania świadka D. Ł. k. 270- 271; 445-446,

- zeznania świadka P. P. (1) k. 271 – 272; 446 – 447,

- zeznania świadka M. P. k. 272, 383-384,

T. B. ma 32 lat. Pozostaje w związku konkubenckim. Na utrzymaniu ma troje dzieci – własne w wieku 4 lat oraz dwoje dzieci konkubiny. Ma wykształcenie podstawowe. Obecnie jest osobą pozbawioną wolności. Wcześniej utrzymywał się z prac dorywczych, osiągając miesięczny dochód w kwocie 700 - 800 zł. Był on wielokrotnie karany sądownie, w tym:

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 1 sierpnia 2005 r., sygn. akt (...) za przestępstwo podobne z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres 3 lat próby, przy czym postanowieniem z dnia 7 lutego 2007 r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 11.05.2007 r. do 10.05.2008 r. oraz

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 12 kwietnia 2005 r., sygn. akt (...) za przestępstwa podobne z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, przy czym postanowieniem z dnia 23 czerwca 2008r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności, którą następnie odbywał w okresie od 15.09.2008 r do 08.06.2009 r.

Dowód:

- dane osobopoznawcze – k. 29,

- dane o karalności – k. 49 a; 214 – 215; 348 – 349, ,

- odpisy wyroków karnych – k. 136 - 141

W toku postępowania przygotowawczego T. B. został poddany jednorazowemu badaniu przez biegłych lekarzy psychiatrów. W opinii z dnia 2 sierpnia 2012 r. biegli doszli do zgodnego wniosku, że oskarżony T. B. nie cierpi na chorobę psychiczną w sensie psychozy. Rozpoznano natomiast u niego pogranicze upośledzenia umysłowego i uzależnienie od marihuany. Biegli stwierdzili, że oskarżony w okresie dokonywania zarzucanych mu czynów nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani znacznie ograniczonej zdolności rozpoznawania znaczenia czynów i kierowania swoim postępowaniem, zatem warunki z art. 31 § 1 i 2 kk nie zachodzą.

Przed skierowaniem do odbywania kary pozbawienia wolności oskarżony podjął leczenie odwykowe. Regularnie uczęszczał do Ośrodka (...) przy ul. (...) w S..

Dowód:

- opinia sądowo-psychiatryczna – k. 44- 47,

- zaświadczenie z poradni k. 229-230, 415 – 417,

W trakcie postępowania przygotowawczego T. B. przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów. Odnośnie zdarzenia z ul. (...) wyjaśnił, iż tego wieczoru spożywał alkohol obok przedmiotowego kiosku. Następnie wyrwał z sąsiedniego płotu pojedynczą, drewnianą sztachetę i próbował podważyć nią roletę zabezpieczającą szybę kiosku. Odstąpił jednak od zamierzonego celu, ponieważ obawiał się tego, że ktoś go zobaczy. Nadto oskarżony poinformował funkcjonariuszy o tym, że przed zdarzeniem z ul. (...), pod koniec marca lub na początku kwietnia 2012 roku dopuścił się jeszcze dwóch włamań oraz trzech prób włamania do różnych obiektów. Wskazał miejsca popełnienia tych przestępstw, opisał sposób ich popełnienia, a także wskazał, jakie przedmioty w wyniku tych działań przywłaszczył. Wobec nowo ujawnionych czynów przeprowadzono z oskarżonym także eksperyment procesowy podczas, którego kierował on funkcjonariuszy policji w miejsca dokonania przestępstw opisując ich przebieg.

Przesłuchany na rozprawie głównej oskarżony ostatecznie przyznał się jedynie do popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie pierwszym aktu oskarżenia, to jest do usiłowania włamania 25 lipca 2012 r. do kiosku przy ulicy (...). Co do pozostałych oświadczył, iż nie jest ich sprawcą. Podał, iż w toku postępowania przygotowawczego wyjaśniał odmiennie, albowiem działał pod wpływem groźby wystosowanej przez funkcjonariuszy. Groźba ta miała polegać na tym, że w przypadku nie przyznania się do popełnienia wszystkich przedstawionych w zarzucie czynów Policja zwróci się do prokuratora z wnioskiem aby ta wystąpiła do sądu o zastosowanie tymczasowego aresztowania wobec niego.

Dowody:

- wyjaśnienia T. B. k. 26v – 27; 36v; 175; 233 – 234, 355,

- protokół eksperymentu procesowego k. 30 – 34,

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie tym złożonym w postępowaniu przygotowawczym, a w przypadku wyjaśnień z postępowania sądowego wyłącznie w zakresie czynu popełnionego w dniu 25 lipca 2012. Należy zwrócić uwagę, iż to że oskarżony ostatecznie podtrzymał jedynie wyjaśnienia w zakresie czynu opisanego w zarzucie pierwszym, w którym przyznał się do jego sprawstwa nie dziwi, szczególnie iż został ujęty bezpośrednio po jego dokonaniu w wyniku inicjatywy świadka P. U., który zawiadomił pogotowie policji, a następnie rozpoznał oskarżonego jako tego, który dokonał tego czynu. Tak więc oskarżony miał świadomość tego, że w trakcie postępowania jego początkowe twierdzenia wobec funkcjonariuszy policji przybyłych na miejsce zdarzenia, że nie usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do kiosku opisanego w tym zarzucie byłyby jednak nielogiczne. Sytuacja wyglądała inaczej w przypadku czynów pozostałych, szczególnie, że oskarżony wiedział, że zarzuty co do ich popełnienia opierają się głównie na jego przyznaniu się do sprawstwa w tym zakresie, dlatego – mając na uwadze zasady doświadczenia życiowego – zdaniem Sądu zmiana jego wyjaśnień przed Sądem wynikała z dokonanej ostatecznie kalkulacji ewentualnych konsekwencji wcześniejszego przyznania się, a które to konsekwencje bez wątpienia uświadomił sobie po zaproponowanych mu warunkach skazania przez prokuratora po jego ostatnim przesłuchaniu w postępowaniu przygotowawczym ( k. 175v ). Niemniej jednak Sąd zmiany stanowiska oskarżonego nie uwzględnił uznając, że jego twierdzenia, iż to funkcjonariusze Policji skłonili go groźbą zastosowania wobec niego tymczasowego aresztowania do przyznania się do czynów, których nie popełnił, są niewiarygodne. Należy zwrócić uwagę, iż Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności mających wpływ na składane przez niego w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnienia, a które zgłaszał w postępowaniu sądowym wskazując na bezprawne działania funkcjonariuszy Policji. Twierdzenia oskarżonego pozostają w całkowitej sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego oraz z zeznaniami funkcjonariuszy Policji w osobach, A. R., D. K., D. Ł., P. P. (1) i M. P., którzy wykonywali z nim czynności procesowe. Oczywistym jest, iż mało prawdopodobnym byłoby, aby funkcjonariusze ci przyznali się, iż dokonywali bezprawnych czynności z udziałem oskarżonego, niemniej jednak należy wskazać, iż przy ocenie ich zeznań oraz dokumentacji przez nich sporządzanej należy mieć na uwadze fakt, że oskarżony jest dla nich osobą całkowicie obcą, a znać mogli go jedynie co najwyżej z wcześniejszych postępowań z jego udziałem. Nie mieli oni z nim także żadnego zatargu, ani żadnego interesu które skłaniałby ich do podjęcia działań, które mogłyby zaszkodzić oskarżonemu poprzez zeznawanie nieprawdy albo poprzez tworzenie dokumentacji przedstawiającej nieprawdziwy przebieg czynności procesowych. Nadto należy wskazać, iż jest nieprawdopodobnym aby aż pięciu funkcjonariuszy godziło się na takie działania. Gdyby tak rzeczywiście byłoby to logicznym jest, że osoba, która inicjowałaby takie działania wolałaby czynić to w taki sposób, aby jak najmniej osób o nich wiedziało, a nie wtajemniczać w nie tak liczną grupę funkcjonariuszy. Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego złożone przed Sądem zostały tak ukształtowane, aby uchronić go od poniesienia odpowiedzialności karnej właśnie za czyny popełnione w marcu 2012 roku i świadczą o tym, że oskarżony zdolny jest do kłamstwa i oskarżania innych osób o złą wolę i celowe przypisywanie mu zachowań, które nie miały miejsca. Potwierdza to choćby jego sposób zachowania po zatrzymaniu go w związku z czynem opisanym w zarzucie 1, do którego popełnienia ostatecznie przyznał się, na co zwracano już uwagę powyżej. Otóż po przybyciu na miejsce zdarzenia funkcjonariuszy Policji, którzy zostali zaalarmowani przez P. U. - naocznego świadka próby włamania dokonanej przez oskarżonego do kiosku przy Alei (...), starał się twierdzić, że to nie on dokonał zarzucanego mu czynu sugerując tym samym, że ww. osoba kłamie ( vide protokół przesłuchania świadka I. F. in fine – koperta k. 162 [12v] ) Z zeznań funkcjonariuszy Policji A. R., D. K., D. Ł., P. P. (1) i M. P. wynika, iż T. B. w toku postępowania przygotowawczego zupełnie dobrowolnie podjął współpracę z organami ścigania i uczestniczył w wykonywanych czynnościach procesowych bez zastrzeżeń, co nie jest rzeczą nadzwyczajną. Zaprzeczyli oni, aby w jakimkolwiek protokole ujęto świadomie oświadczenie, którego oskarżony by faktycznie nie złożył. Odnosząc się zaś do wyjaśnień złożonych przez oskarżonego na rozprawie sądowej, w których twierdził on, że policjanci niezgodnie z przepisami wymusili od niego przyznanie się do popełnienia pozostałych przestępstw, funkcjonariusz P. P. (2) oświadczył, iż taki sposób postępowania oskarżonego znany jest mu z innych spraw toczących się przeciwko niemu. W opozycji do powyższego stoi twierdzenie T. B., iż podczas eksperymentu procesowego/wizji lokalnej to funkcjonariusze policji w osobach sierżanta D. K. i młodszego aspiranta D. Ł. wskazywali miejsca popełnienia przestępstw, a on jedynie ustawiał się do zdjęć wykonywanych wówczas. Twierdzenie to jest zupełnie nielogiczne oraz niezgodne z zasadami doświadczenia życiowego, a także z przywołanym faktem, iż funkcjonariusze ci nie mieli żadnego powodu aby tworzyć fikcyjny obraz przeprowadzanej czynności procesowej, dlatego też nie zostało przez Sąd wzięte pod rozwagę.

Obrona w toku postępowania sądowego próbując wykazać brak sprawstwa T. B. w zakresie czynów opisanych w zarzutach od II do VI wskazywała na fakt, iż oskarżony przesłuchiwany przez sierż. szt. A. R. przyznał się do dokonania kradzieży klasera/ów ze znaczkami pocztowymi, który nie został w rzeczywistości nigdy utracony przez właściciela, o czym pokrzywdzony P. T. zeznał na rozprawie twierdząc, że klaser takowy później odnalazł. W tym kontekście obrona starała się także zdyskwalifikować wiarygodność zeznań wszystkich funkcjonariuszy policji wskazując, iż sugerowali oni odpowiedź oskarżonemu podczas wykonywanych czynności. Kwestia ta jednak w ocenie Sądu została dostatecznie przez przesłuchiwanych wyjaśniona. Funkcjonariusz D. K. zeznał, iż po rozpytaniu nastąpiło wyszukiwanie w systemie spraw, o których informował oskarżony. Po tym sprawdzeniu były wykonywane dalsze czynności procesowe. Funkcjonariusz P. P. (1), który nadzorował czynności wykonywane z oskarżonym, zeznał zaś, iż podczas rozmowy policjantów z oskarżonym mogło paść pytanie o klaser, bo policjant mógł wówczas już wiedzieć o zgłoszeniu jego kradzieży przez właściciela. Tym samym w odpowiedzi na takie pytanie oskarżony, który z uwagi na to, że czynu dopuścił się po spożyciu alkoholu, nie pamiętając dokładnie okoliczności mógł potwierdzić przywłaszczenie klasera ze znaczkami. Zauważyć wypada, iż podczas eksperymentu procesowego, gdzie miał większa swobodę kierowania swoimi wypowiedziami, gdyż od niego zależało, gdzie funkcjonariusze przemieszczą się, o tymże przedmiocie nie mówił przy okazji opisywania włamania do kiosku przy ulicy (...), a jedynie o zabraniu pieniędzy w kwocie ok. 20 złotych, co potwierdza powyższe rozumowanie. Nie ma znaczenia w tym zakresie okoliczność, że organy ścigania nie odnotowały faktu znalezienia przez pokrzywdzonego przedmiotowego klasera, o czym miał on zawiadomić prawdopodobnie nazajutrz po dokonanym ustaleniu. Trzeba zwrócić przy tej okazji uwagę na to, że nie bez znaczenia dla oceny przyznania się oskarżonego do kradzieży klasera pozostaje fakt, iż dokonując szeregu włamań przywłaszczał on różnego rodzaju rzeczy, nie posługując się przy tym żadnym kluczem cech. Stąd też pytany po upływie kilku miesięcy o to, czy w wyniku włamania przywłaszczył również klaser mógł omyłkowo wskazać i tę rzecz, której w rzeczywistości nigdy nie posiadał. Wyjaśnienia funkcjonariusz policji w tym zakresie są zatem logiczne.

W tym miejscu należy jeszcze wskazać, że o tym, że wyjaśnienia oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym były dobrowolne, a nie złożone pod wpływem groźby tymczasowego aresztowania świadczy fakt, że już po zwolnieniu go, gdy wykonano z nim wszystkie czynności procesowe w lipcu 2012 r. był ponownie przesłuchiwany kilka miesięcy później i wówczas nie negował swego sprawstwa, tym bardziej, że rzekomy stan zagrożenia tymczasowym aresztowaniem wówczas nie istniał wbrew temu co starał się on przedstawić na rozprawie. Trzeba podkreślić, że oskarżony nie jest osobą, która miała pierwszy raz do czynienia z wymiarem sprawiedliwości, a wręcz przeciwnie. Tak więc miał on doświadczenie w zakresie postępowań karnych i nie sposób jest dać wiary, że nadal obawiał się zastosowania wobec niego tymczasowego aresztowania, szczególnie że sam stawił się na wezwanie organów postępowania rezygnując jednocześnie z obecności obrońcy przy przesłuchaniu, a nie wynikało to z faktu trudności w kontakcie z obrońcą, którego bez wątpienia mógł już wówczas zawiadomić o nieprawidłowościach w zakresie działania funkcjonariuszy Policji jeśli takowe miałyby miejsce ( vide k. 173-175 ). Nic nie stało też na przeszkodzie, aby zawiadomił prokuratora nadzorującego postępowanie o takowych rzekomych nieprawidłowościach. Kierując się logiką oskarżonego należałoby stwierdzić, iż również w postępowaniu sądowym winien obawiać się zastosowania wobec niego tymczasowego aresztowania, które w końcu stosuje tylko sąd, a to jednak nie miało miejsca.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz mając na uwadze powyższe wywody, sprawstwo oskarżonego w zakresie wszystkich zarzucanych mu czynów nie budziło wątpliwości, szczególnie że w swoich wyjaśnieniach w tej części, którą Sąd uznał za wiarygodną opisał szczegółowo okoliczności ich popełnienia. Tak więc ustaleń faktycznych w odniesieniu do tych czynów Sąd dokonał w głównej mierze opierając się na pierwotnych wyjaśnieniach oskarżonego, a posiłkowo także na korespondującym ze sobą oraz logicznym materiale dowodowym o charakterze osobowym w postaci zeznań funkcjonariuszy policji oraz dwóch naocznych świadków przestępstw – A. S. i J. K.. Miarodajnym dla czynienia ustaleń w tym zakresie był również zebrany materiał dowodowy o charakterze dokumentarnym, w tym przede wszystkim protokół oględzin miejsc popełnienia czynów, w których ewidentnie przejawia się ten sam modus operandi, co w przypadku czynu pierwszego co, do którego sprawstwo oskarżonego nie jest kwestionowane. Na marginesie należy wskazać, iż oskarżony chwilę przed zdarzeniem opisanym w zarzucie 2 był w pobliskim sklepie (...), jak sam to wyjaśniał w czasie eksperymentu procesowego, a co zostało ujęte w zapisie monitorigu z tego sklepu, który przedstawia wśród jego klientów wizerunek osoby posturą odpowiadający oskarżonemu.

Sąd dał wiarę również pokrzywdzonym: K. P., P. T., R. O., M. T. i W. Ł., którzy przesłuchiwani byli na okoliczność samego faktu zaistnienia poszczególnych włamań oraz powstałych w związku z tym szkód. Zeznania tych osób były zasadniczo konsekwentne w toku całego postępowania, a nadto podawane przez nich fakty zostały potwierdzone dokumentami w postaci protokołu oględzin miejsc popełnienia czynów, które zostały sporządzone bezpośrednio po zdarzeniu przez uprawnione do tego osoby. W przypadku świadka P. T. należy zwrócić uwagę, iż świadek ten w sposób rzeczowy wyjaśnił różnicę w swoich zeznaniach w zakresie zaginionych znaczków, wskazując, że po złożeniu zeznań znaczki te wraz z klaserami znalazły się, o czym zgłosił w Komisariacie Policji, choć jak się okazało okoliczność ta z niewiadomym przyczyn nie była nigdzie odnotowana.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się także na zeznaniach złożonych przez naocznych świadków włamań dokonywanych przez oskarżonego: P. U., A. S. i J. K.. Świadek P. U. rozpoznał oskarżonego, jako sprawcę, a świadek A. S. podał opis odpowiadający cechom T. B.. Mając nadto na uwadze fakt, iż są to osoby, które przed zdarzeniem nie znały oskarżonego, należy uznać, iż przedstawiona przez nich wersja wydarzeń jest zgodna z rzeczywistym stanem faktycznym. Odnośnie zeznań świadka J. K. Sąd wskazuje, iż przy dokonywaniu oceny ich wiarogodności miał na uwadze, iż podała ona opis sprawcy nieodpowiadający opisowi oskarżonego. Jednak z uwagi na fakt, iż widziała ona sprawcę z pewnej odległości, przy świetle o zróżnicowanym natężeniu uzasadnionym jest niezgodny opis w zakresie wieku sprawcy, czy rodzaju postury. W tym miejscu Sąd zaznacza również, iż w związku z zeznaniami J. K. podjął próbę zweryfikowania linii obrony oskarżonego przedstawionej na rozprawie i w tym celu podjął starania o odzyskanie utraconego przez świadka nagrania z monitoringu, na którym miało być widać jak sprawca włamania do garażu przechodzi przez ulicę. Na okoliczność uzyskania powyższych danych powołany został biegły specjalista z zakresu informatyki jednakże odzyskanie zapisu z kamery mającego znajdować się na komputerze pokrzywdzonej okazało się niemożliwe ( k. 363-364 oraz informacja pokrzywdzonej co do hasła k. 374 ).

Sąd posiłkowo wziął pod uwagę również zeznania M. W., która potwierdziła, iż miała miejsce próba włamania do kiosku przy ul. (...), w którym pracuje. Fakt ten nie był przez żadną ze stron kwestionowany. Z uwagi na fakt, iż świadek zeznawał na rozprawie sądowej odmiennie odnośnie momentu ujawnienia śladów próby włamania w tym zakresie Sąd ograniczył się jedynie do ustalenia, iż ślady w postaci wgnieceń na rolecie zabezpieczającej istniały. Kwestia momentu ich ujawnienia przez pracownicę nie ma znaczenia dla oceny sprawstwa oskarżonego.

Nie budziły również wątpliwości Sądu dowody z dokumentów zgromadzone w toku postępowania, w szczególności sporządzona opinia sądowo-psychiatryczna, czy protokoły oględzin miejsc, albowiem zarówno ich rzetelność, jak i zawarte w nich treści nie były przez strony kwestionowane. Szczególne znaczenie Sąd przypisał zaś dowodowi w postaci protokołu eksperymentu procesowego, którego wiarygodność była przez oskarżonego w ramach przyjętej linii obrony kwestionowana. Sąd oceniając ten dowód z uwzględnieniem innych nie budzących wątpliwości twierdzeń nie znalazł podstaw, aby uznać przedmiotowy dokument za nierzetelnie sporządzony, a tym samym, aby odmówić mu waloru wiarygodności, a do czego odnoszą się także poczynione wcześniej rozważania co do prawidłowości dokonywanych w toku postępowania przygotowawczego czynności procesowych z udziałem oskarżonego.

Na podstawie tak ocenionego materiału dowodowego Sąd ustalił, iż czyny zarzucane oskarżonemu T. B. stanowią przestępstwa kradzieży z włamaniem stypizowane w przepisie art. 279 § 1 kk w formie dokonanej lub w fazie usiłowania ich, a nadto, że zostały one popełnione w ciągu przestępstw i w warunkach powrotu do przestępstwa. Do istoty przestępstwa kradzieży z włamaniem należy zabór mienia bez względu na jego wartość, w celu przywłaszczenia w następstwie usunięcia przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zamknięciem tego pomieszczenia, utrudniającym dostęp do jego wnętrza. Oskarżony za każdym razem zmierzał do pokonania zabezpieczeń w postaci rolet antywłamaniowych podważając je, a później pokonywał kolejne, jakimi były szyby. Następnie jego celem była penetracja pomieszczeń i dokonanie zaboru mienia. W dwóch przypadkach zamierzonego celu oskarżony jednak nie osiągnął, gdyż został spłoszony, a jeden raz zaś pomimo pokonania zabezpieczeń przywłaszczenia nie dokonał, albowiem nie znalazł żadnych przedmiotów będących w jego zainteresowaniu. Mimo to we wszystkich przypadkach jego zachowanie było ukierunkowane na pokonanie zabezpieczeń i dokonanie zaboru cudzego mienia w celu przywłaszczenia.

Mając na uwadze tak ustalony w sprawie stan faktyczny Sąd przyjął sprawstwo i winę oskarżonego w zakresie wszystkich zarzucanych mu czynów, jednakże pewnej korekty wymagał opis i kwalifikacja prawna drugiego z czynów. Sąd uwzględnił, bowiem, że oskarżony dokonując włamania do kiosku warzywnego należącego do P. T. przywłaszczył jedynie bilon w kwocie 20 zł, nie dokonując zaboru dwóch klaserów ze znaczkami pocztowymi.

Zgodnie z przepisem art. 91 § 1 kk jeżeli sprawca popełnia w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę na podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

W niniejszej sprawie Sąd przyjął, iż oskarżony zarzuconych mu czynów dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw, o jakim mowa w art. 91 § 1 kk, bowiem wszystkie czyny zostały popełnione przez oskarżonego w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu (zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z nich) oraz wypełniają znamiona tego samego przestępstwa stypizowanego w art. 279 § 1 kk.

Jednocześnie biorąc pod uwagę fakt, że oskarżony dopuścił się tego w ciągu 5 lat po odbyciu kar - 1 roku pozbawienia wolności wynikającej z wyroku Sądu Rejonowego w Szczecinie, sygn. akt (...), którą odbył w okresie od 11.05.2007 r. do 10.05.2008 r. oraz 1 roku pozbawienia wolności wynikającej z wyroku Sądu Rejonowego w Szczecinie, sygn. akt (...), którą odbył w okresie od 15.09.2008 r. do 08.06.2009 r. - orzeczonych za umyślne przestępstwa podobne, Sąd zobligowany był uwzględnić tę okoliczność przy kwalifikacji prawnej zarzucanych czynów i uznać, iż T. B. działał w warunkach recydywy, o której mowa w art. 64 § 1 kk.

Mając na uwadze powyższe Sąd przyjął, iż oskarżony T. B. dopuścił się tego, że:

1.  W dniu 25 lipca 2012 roku w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 01 sierpnia 2005 r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art.279 § 1kk na karę 1 roku pozbawienia wolności,którą odbył w okresie od 11.05.2007r do 10.05.2008r oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 12 kwietnia 2005 r sygn. (...) za przestępstwa podobne z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 15.09.2008 r. do 08.06.2009 r.usiłował dokonać kradzieży nieustalonego mienia po uprzednim włamaniu poprzez podważenie rolety zabezpieczającej do kiosku, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na fakt, iż został spłoszony przez obywatela, czym działał na szkodę K. P., czym wypełnił znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zb. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

2.  W okresie 27/28 marca 2012 roku w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 01 sierpnia 2005r sygn. (...) za przestępstwa podobne z art.279&lkk na karę 1 roku pozbawienia wolności .którą odbył w okresie od 11.05.2007r do 10.05.2008r oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 12 kwietnia 2005 r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art. 13 § 1 kk w zw. z art.279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności ,którą odbył w okresie od 15.09.2008r do 08.06.2009r dokonał kradzieży z włamaniem do kiosku warzywnego po uprzednim wyrwaniu rolet i wypchnięciu szyby a następnie zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 20 zł, czym działał na szkodę P. T., czym wypełnił znamiona przestępstwa z art .279 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

3.  W okresie 27/28 marca 2012 roku w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 01 sierpnia 2005r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art.279&lkk na karę 1 roku pozbawienia wolności .którą odbył w okresie od 11.05.2007 r. do 10.05.2008r oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 12 kwietnia 2005 r sygn.(...) za przestępstw a podobne z art.l3 § l kk w zw. z art.279 § l kk na karę 1 roku pozbawienia wolności .którą odbył w okresie od 15.09.2008r do 08.06.2009r dokonał kradzieży z włamaniem do kiosku po uprzednim wyłamaniu rolet i wybiciu szyby a następnie zabrał w celu przywłaszczenia różne artykuły spożywcze i papierosy o łącznej wartości 341. 40 zł czym działał na szkodę R. O., czym wypełnił znamiona przestępstwa z art .279 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

4.  W okresie 27/28 marca 2012 roku w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 01 sierpnia 2005r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art.279 § l kk na karę 1 roku pozbawienia wolności .którą odbył w okresie od 11.05.2007r do 10.05.2008r oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dniu 12 kwietnia 2005 r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art. 13 § 1 kk w zw. z art.279 § l kk na karę 1 roku pozbawienia wolności ,którą odbył w okresie od 15.09.2008r do 08.06.2009r usiłował dokonał kradzieży nieustalonego mienia po uprzednim włamaniu poprzez wybicie szyby do sklepu odzieżowego , lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak przedmiotów będących w jego zainetresowaniu, czym działał na szkodę M. T., czym wypełnił znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zb. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

5.  W dniu 28 marca 2012 roku w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 01 sierpnia 2005r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art.279 § l kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 11.05.2007 r. do 10.05.2008 r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z. dnia 12 kwietnia 2005 r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 15.09.2008 r. do 08.06.2009 r. dokonał kradzieży z włamaniem do garażu po uprzednim podważeniu bramy jazdowej a następnie zabrał w celu przywłaszczenia torbę reklamową z zawartością różnych uchwytów, klamek i metalowych części od zabytkowych mebli o nieustalonej wartości strat, czym działał na szkodę J. K., czym wypełnił znamiona przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

6.  W dniu 28 marca 2012 roku w S. przy ul. (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 01 sierpnia 2005 r. sygn.(...) za przestępstwa podobne z art.279 § lkk na karę 1 roku pozbawienia wolności .którą odbył w kresie od 11.05.2007r do 10.05.2008r oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 12kwietnia 2005 r sygn.(...) za przestępstwa podobne z art.l3 § l kk w zw. z art. 279 § l kk na karę l roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 15.09.2008r do 08.06.2009 r. usiłował dokonać kradzieży nieustalonego mienia po uprzednim włamaniu do sklepu (...) poprzez wyrwanie rolety zabezpieczającej i wybiciu szyby, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na fakt. iż został spłoszony przez system alarmowy, czym działał na szkodę W. Ł., czym wypełnił znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zb. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Sąd przypisał winę oskarżonemu w odniesieniu do tak opisanych czynów, bowiem brak jest okoliczności, których zaistnienie skutkowałoby jej wyłączeniem. Jak wynika z opinii biegłych psychiatrów, której wywody Sąd czyni częścią swoich rozważań, tempore criminis miał on możliwość rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Nie zaistniały również okoliczności wyłączające bezprawność działania oskarżonego. Nadto w przedmiotowej sprawie, oskarżony wypełnił znamiona wyżej opisanych przestępstw działając umyślnie – tzn. chciał je popełnić. Wskazują na to okoliczności ich popełnienia.

Sąd uznał, iż stopień społecznej szkodliwości wszystkich czynów popełnionych przez oskarżonego był znaczny. Do powyższego przekonania Sąd doszedł po uwzględnieniu okoliczności ich popełnienia, sposobu postępowania oskarżonego, który działał w poczuciu bezkarności dopuszczając się podobnym przestępstw w krótkim czasie w miejscach niewiele oddalonych od siebie. Nie bez znaczenia pozostaje to, że oskarżony działał w całkowitym braku poszanowania cudzej własności i obowiązującego porządku prawnego.

Przy wymiarze kary za tak opisane i zakwalifikowane przestępstwa Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu, motywację i sposób jego zachowania zarówno w czasie jego dokonywania, jak i po jego popełnieniu. Sąd uwzględnił również stopień zawinienia oskarżonego.

Na niekorzyść oskarżonego Sąd poczytał fakt, iż w krótkich odstępach czasu, działając w podobny sposób dokonał on aż sześciu czynów karalnych. Nadto podkreślić należy, że oskarżony działała z niskich pobudek, a mianowicie chęci zdobycia łatwej korzyści majątkowej ze szkodą innych osób. Sąd miał także na uwadze dotychczasową karalność oskarżonego, a szczególnie to, iż działał on w warunkach powrotu do przestępstwa, co świadczy o tym, że nie wyciągnął żadnych wniosków z uprzednich skazań i odbycia kar pozbawienia wolności za przestępstwa podobne. Świadczy to o tym, że jest on osobą zdemoralizowaną.

Na korzyść oskarżonego należało natomiast uwzględnić fakt, iż początkowo przyznał się on do popełnienia wszystkich zarzucanych mu występków ujawniając z własnej inicjatywy organom ścigania fakt popełnienia czynów opisanych w zarzutach od II do VI, czego te nie wiedziały. Nie bez znaczenia dla Sądu pozostawał także fakt, iż oskarżony nie będąc jeszcze osobą pozbawioną wolności dobrowolnie podjął leczenie odwykowe, a także zgłosił się do fundacji resocjalizacji i readaptacji społecznej celem uzyskania specjalistycznej pomocy w powrocie do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie. Zaznaczyć trzeba również, że T. B. ma rodzinę – partnerkę oraz troje dzieci, w których wychowaniu oraz utrzymaniu aktywnie uczestniczy. W miarę możliwości stara się pomagać także matce oraz babce, które mieszkają w pobliżu jego miejsca zamieszkania. W stosunku do bliskich przejawia, więc postawę prawidłową.

Suma okoliczności łagodzących oraz przemawiających na niekorzyść oskarżonego uzasadniły wymierzenie T. B. kary 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, która to będzie adekwatna do wagi przestępstwa i społecznej szkodliwości, a jej dolegliwość nie przekroczy stopnia winy oskarżonego. W ocenie Sądu kara ta nie jest nadto surowa, gdyż Sąd miał możliwość wymierzenia oskarżonemu kary nawet do 15 lat pozbawienia wolności biorąc pod uwagę fakt, że działał on w warunkach powrotu do przestępstwa i dodatkowo w ciągu przestępstw. Zdaniem Sądu kara w orzeczonym wymiarze będzie jednak wystarczającą dolegliwością dla oskarżonego i spełni ona zadania przed nią stawiane w zakresie prewencji indywidualnej oraz ogólnej będąc nauką dla oskarżonego oraz innych osób odstraszając ich od popełnienia przestępstw. Nadto kara ta spełni zadość poczuciu społecznej sprawiedliwości. Należy w tym miejscu podkreślić, że Sąd wymierzając karę w takim wymiarze, a nie surowszym nie zamierzał położyć nacisku na to, aby kara ta była długotrwała, lecz aby była to kara o charakterze izolacyjnym, gdyż tylko wówczas może spełnić ona wobec oskarżonego cele przywołane powyżej, szczególnie że obecnie nie zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna pozwalająca na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec T. B. kary. Oskarżony podejmując już w trakcie postępowania inicjatywę aby zmienić swoje życie zmierza w dobrym kierunku, ale w świetle jego dokonań i uprzedniej wielokrotnej karalności jest to nie wystarczające, aby stwierdzić, że prawidłowe postawy ugruntowały się w jego świadomości i że w związku z tym zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna. W ocenie Sądu odbycie przez T. B. kary w powyższym rozmiarze pozwoli mu zrozumieć naganność swego postępowania, a szczególnie skłoni go do odstąpienia w przyszłości od zachowań niezgodnych z obowiązującym porządkiem prawnym.

Na poczet orzeczonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył – stosownie do art. 63 § 1 kk - okres zatrzymania oskarżonego w dniu 25 lipca 2012 roku.

Biorąc pod uwagę rodzaj popełnionego przestępstwa Sąd na mocy art. 46§1 kk orzekł wobec oskarżonego obok kary pozbawienia wolności również obowiązek naprawienia szkody spowodowanej czynami opisanymi w zarzutach drugim i trzecim poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych: P. T. kwoty 20 (dwudziestu) złotych oraz R. O. kwoty 341,40 (trzystu czterdziestu jeden złotych czterdziestu groszy). Nie ulega wątpliwości, że T. B. swym działaniem wyrządził szkodę majątkową w postaci zaboru pieniędzy należących do pokrzywdzonego P. T.. W stosunku do pokrzywdzonego R. O. wysokość kwoty należnej z tytułu spełnienia obowiązku naprawienia szkody została wyliczona na podstawie wyceny skradzionych artykułów spożywczych oraz papierosów.

Przy orzekaniu Sąd zastosował wobec oskarżonego przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. z racji tej, iż przepisy te były względniejsze dla niego, gdyż choćby w przypadku naprawienia szkody na zasadzie art. 46 kk nie wymagały one orzekania tego obowiązku wraz z odsetkami czego wymagają przepisy prawa cywilnego, które aktualnie przy orzekaniu tego środka należy także stosować. Tak więc stosując przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku obowiązek naprawienia szkody obejmował jedynie szkodę rzeczywiście poniesioną bez odsetek, co dla oskarżonego stanowi mniejszą dolegliwość.

Na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3, § 2 ust. 3 oraz § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata W. K. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu kwotę 2.332,08 zł. Powyższa kwota zawiera stawkę podatku od towarów i usług, a także obejmuje wynagrodzenie za całe dotychczasowe postępowanie uwzględniając liczbę terminów rozpraw.

Oceniając zaś sytuację majątkową oskarżonego, a zwłaszcza aktualny brak dochodów i brak pracy zarobkowej w ramach zakładu karnego, gdzie odbywa on karę w innej sprawie, Sąd uznał, iż na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zasadnym jest zwolnienie go od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa.