Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VII K 348/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

J. K.

W dniu 19 maja 2023 roku w B., za pomocą środka masowego komunikowania pomówił T. C. o takie postępowanie, które mogło poniżyć go w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania stanowiska radnego gminy D., w ten sposób, że na portalu F., na swoim profilu, umieścił wpis o treści: „Dzień dobry wszystkim, chciałbym się czynsz podzielić dziś pobito mojego Tatę przez radnego B. T. C.”.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W. K. i T. C. mieszkają w miejscowości B., gmina D.. Są sąsiadami, ich posesje graniczą ze sobą.

J. K. jest synem W. K..

T. C. od kilku kadencji pełnił funkcję radnego Gminy D..

J. K. posiadał konto na portalu F.. Z T. C. miał wspólnych znajomych.

wyjaśnienia oskarżonego

76-77

zeznania T. C.

77-78

zeznania W. C.

78

zeznania W. K.

82-83

zeznania M. K. (1)

83

zeznania M. K. (2)

83

W dniu 19 maja 2023r. pomiędzy T. C. a W. K. na granicy ich posesji doszło do kłótni. Obaj wzajemnie oskarżali się o napaść na siebie.

J. K. w dniu 19 maja 2023r. dowiedział się telefonicznie od swojej bratowej M. K. (2), a następnie swojego ojca W. K. o tym, że T. C. miał podczas kłótni uderzyć W. K..

J. K. nie rozmawiał na temat zdarzenia z T. C.. Nie podejmował żadnych działań mających ustalić przebiegu zajścia z dnia 19 maja 2023r. podczas którego miał zostać uderzony jego ojciec. Uwierzył W. K..

wyjaśnienia oskarżonego

76-77

zeznania T. C.

77-78

zeznania W. C.

78

zeznania W. K.

82-83

zeznania M. K. (1)

83

zeznania M. K. (2)

83

J. K. w dniu 19 maja 2023r. na swoim profilu społecznościowym na portalu F. umieścił wpis w którym wskazał, że T. C. pobił jego ojca W. K..

Wpis brzmiał „Dzień dobry wszystkim, chciałbym się czynsz podzielić dziś pobito mojego Tatę przez radnego B. T. C.”.

Na wpis zareagowało 8 użytkowników portalu społecznościowego.

Wpis w dniu 19 maja 2023r. zauważył R. P. oraz P. B. (1). Obaj zadzwonili on do T. C. i pytali o opisane w poście zdarzenie.

R. P. przesłał T. C. treść wpisu J. K..

wyjaśnienia oskarżonego

76-77

zeznania T. C.

77-78

zeznania W. C.

78

zeznania R.

P.

78

zeznania P. B. (1)

78

zeznania W. K.

82-83

zeznania M. K. (1)

83

zeznania M. K. (2)

83

wpis z 19.05.2023r.

8

T. C., jego żona W. C. oraz ich dzieci byli pytani przez inne osoby o pobicie W. K., o którym była mowa we wpisie na portalu społecznościowym umieszczonym przez J. K..

zeznania T. C.

77-78

zeznania W. C.

78

W. K. wniósł na policję zawiadomienie o jego uderzeniu w dniu 19 maja 2023r. przez T. C.. Następnie w tej sprawie wniósł prywatny akt oskarżenia, a sprawa została zarejestrowana w Sądzie Rejonowym Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie VII Zamiejscowy Wydział Karny w P. pod sygn. akt VII K 322/23.

sprawa VII K 322/23 znana z urzędu

J. K. urodził się w (...)r. Posiada obywatelstwo polskie. Jest żonaty, posiada dzieci w wieku 7, 6 i 2 lata. Uzyskał wykształcenie zawodowe, z zawodu jest stolarzem. Pracuje jako monter transformatorów i osiąga dochód w wysokości 4,5 tys. zł. Jest zdrowy psychicznie i fizycznie. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Nie był karany sądownie.

dane ustne

76

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

J. K.

W dniu 19 maja 2023 roku w B., za pomocą środka masowego komunikowania pomówił T. C. o takie postępowanie, które mogło poniżyć go w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania stanowiska radnego gminy D., w ten sposób, że na portalu F., na swoim profilu, umieścił wpis o treści: „Dzień dobry wszystkim, chciałbym się czynsz podzielić dziś pobito mojego Tatę przez radnego B. T. C.”.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia J. K. Sąd uznał za wiarygodne w całości. Oskarżony nie kwestionował, że dokonał wpisu o treści wskazanej w akcie oskarżenia. Podkreślał, że był przekonany o prawdziwości swojego twierdzenia, z uwagi na informację przekazaną mu przez ojca, któremu nie miał podstaw nie wierzyć. Zaprzeczał, aby wpis miał jakikolwiek związek z politykę i pełnioną funkcją przez pokrzywdzonego.

Jego wyjaśnienia korespondują z zeznaniami wiarygodnych świadków oraz dołączonym do akt screenem wpisu.

zeznania T. C.

zeznania W. C.

zeznania R.

P.

zeznania P. B. (1)

Zeznania świadków odnośnie publikacji dokonanej przez oskarżonego i jej skutków sąd uznał za wiarygodne. Są logiczne, korespondują ze sobą oraz z wyjaśnieniami oskarżonego. W części dotyczącej powiązania wpisu z pełnioną przez pokrzywdzonego funkcją radnego i wyborami samorządowymi (które odbyły się rok później, w kwietniu 2024 roku) Sąd nie znalazł podstaw do uznania, że kwestie te miały związek.

zeznania W. K.

zeznania M. K. (1)

zeznania M. K. (2)

Zeznania świadków sąd uznał wiarygodne, jednak miał na uwadze to, że przedstawili oni swoją subiektywną ocenę sprawy.

Za wiarygodne uznał ich zeznania, w których wskazywali na znajomość sąsiedzką oskarżonego i jego rodziny z pokrzywdzonym oraz na dokonaną przez J. K. publikację na portalu społecznościowym. Nie budziło także żadnych wątpliwości, że W. K. poinformował J. K. o tym, że został uderzony przez T. C.. W. K. w tym zakresie wytoczył proces T. C., jest przekonany o swojej racji.

wpis z 19.05.2023r.

Obiektywny materiał dowodowy, niekwestionowany przez żadną ze stron.

Dane osobopoznawcze ustne

Nie ujawniły się okoliczności na podstawie których można je zakwestionować.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. 

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

J. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

7.Zgodnie z art. 212 §1 kk kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega karze. Postacią kwalifikowaną jest dokonanie tego występku za pomocą środków masowego komunikowania (art. 212 §2 kk).

9.„Przedmiotem ochrony przepisu art. 212§1 kk jest cześć i godność osoby pomawianej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Z drugiej strony niewątpliwą jest konieczność ochrony takich wartości, jak swoboda wypowiedzi, wolność wyrażania opinii, czy realizacja prawa do sądu poprzez podnoszenie w pismach procesowych określonych argumentów, w tym dotyczących sposobu postępowania innej osoby, czy jej właściwości. Powyższe prawa i wolności nie są jednak nieograniczone, co oznacza, że niedopuszczalne jest przekraczanie pewnych granic, zwłaszcza w zakresie ochrony czci i godności innych osób oraz poszanowania ich praw. Pozaustawowy kontratyp prawa do dozwolonej krytyki odnosi się wyłącznie do takich sytuacji, w których krytyka ta jest konieczna, tj. dla obrony uzasadnionego interesu konieczne jest naruszenie dobrego imienia innej osoby lub podmiotu zbiorowego. Wykroczenie poza ramy konieczności skutkuje odpowiedzialnością za zniesławienie” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2017r., sygn. III KK 477/16).

11.„Przestępstwo z art. 212 § 1 kk jest przestępstwem umyślnym i konieczne jest wykazanie oskarżonemu, że działał z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym jego dokonania” (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2017 roku, II KK 301/17).

13.Jak wskazał w uchwale z dnia 01.03.2023r. w sprawie I ZI 32/22 Sąd Najwyższy znamieniem przestępstwa określonego w art. 212 § 1 kk jest zachowanie sprawcy polegające na pomawianiu, tj. przypisywaniu pomawianemu czegoś, co jest oceniane negatywnie i co w konsekwencji może doprowadzić do jego poniżenia w opinii publicznej lub może narazić go na utratę zaufania potrzebnego do danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Jednak o zniesławiającym charakterze wiadomości przekazywanych przez sprawcę nie decyduje subiektywne poczucie pokrzywdzonego, lecz wyłącznie ocena obiektywna, tj. stwierdzenie, czy w odczuciu społecznym jest to zniesławienie.

15.Rozpowszechnianie treści zniesławiających, narażających osobę na utratę zaufania za pomocą środków masowego komunikowania się, jakim jest portal społecznościowy wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 212 §1 i 2 kk.

17.Podkreślenia wymaga, że w powszechnym języku termin „zniesławienie” czy „pomówienie” odnosi się wyłącznie do podania nieprawdziwych informacji o innej osobie. Na gruncie prawa karnego termin ten ma jednak swoiste znacznie, bowiem z analizy art. 213 kk wynika jednoznacznie, że zniesławieniem może być również informacja prawdziwa, co nie musi wykluczać odpowiedzialności sprawcy.

W rozpatrywanej sprawie oskarżony zamieścił na swoim portalu społecznościowym wpis wskazany w prywatnym akcie oskarżenia, czego sam nie kwestionował. Nie ma wątpliwości, że działanie oskarżonego miało publiczny charakter, za pomocą środka masowego komunikowania się – jego wpis mogli przeczytać zarówno ci, którzy są jego „znajomymi” na tym portalu, bądź obserwują jego profil, jak również wszyscy ci, którym wpis ten zostanie przekazany, udostępniony.

Jak ustalono pokrzywdzony T. C. od wielu lat pełnił funkcję radnego Gminy D. i jako osoba publiczna był znany w społeczności lokalnej. W czasie dokonania czynu przez J. K. T. C. nadal sprawował funkcję radnego gminy, był więc członkiem organu samorządowego i z tego powodu sprawował funkcję publiczną w rozumieniu art. 115§19 kk.

Opisując skutki wpisu dokonanego przez oskarżonego T. C. wskazywał, że jego życie zmieniło się, ludzie wytykali go palcami. Zdarzenie miało wpływ na jego życie prywatne i społeczne, wpis oczerniał go w lokalnej społeczności. W związku ze sprawą zaczepiano jego syna. Jego żona, która pracuje w urzędzie gminy była pytana o zdarzenie. W sprawie dzwonili znajomi oskarżonego i także pytali się o sprawę. W. C. wskazywała, że ich dzieci były zaczepiane i pytane o pobicie sąsiada. Niejednokrotnie była pytana przez mieszkańców w D., gdzie pracuje, o opisane przez oskarżonego zdarzenie. R. P. wskazywał, że po publikacji postu „na wiosce cos mówiło się o tym, pytali co się stało, dlaczego, pytali T.”. Świadek pytał pokrzywdzonego o zdarzenie (k. 78). Także P. B. (2) po zapoznaniu się z treścią wpisu zadzwonił do pokrzywdzonego, który był jego wujkiem i pytał o opisane zajście (k. 78). Nie ma wątpliwości, że informacja o tym, że pokrzywdzony pobił inną osobę mogła poniżyć go w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania stanowiska radnego gminy D..

Oskarżony działał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Intencjonalnie sformułował i umieścił wpis w internecie. Swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 212 § 1 i 2 kk.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał J. K. za winnego tego, że w dniu 19 maja 2023 roku w B., za pomocą środka masowego komunikowania pomówił T. C. o takie postępowanie, które mogło poniżyć go w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania stanowiska radnego gminy D., w ten sposób, że na portalu F., na swoim profilu, umieścił wpis o treści: „Dzień dobry wszystkim, chciałbym się czynsz podzielić dziś pobito mojego Tatę przez radnego B. T. C.”.

Sąd przeanalizował kwestię wystąpienia w niniejszej sprawie kontratypów opisanych w art. 213 kk.

Po pierwsze nie doszło do wyłączenia bezprawności zachowania J. K. na podstawie art. 213 §1 kk, bowiem zarzut przez niego sformułowany został dokonany publicznie, za pomocą środka masowego komunikowania. Był dostępny dla bliżej nieokreślonej liczby osób (nie tylko znajomych oskarżonego na tym portalu, ale również innych osób, zgodnie z zasadą, że raz opublikowane treści w sieci internetowej nigdy nie znikają całkowicie).

Analizie poddany został również kontratyp opisany w art. 213 §2 kk, zgodnie z którym
„nie popełnia przestępstwa określonego w art. 212 § 1 lub 2, kto publicznie podnosi lub rozgłasza prawdziwy zarzut:

1)  dotyczący postępowania osoby pełniącej funkcję publiczną lub

2)  służący obronie społecznie uzasadnionego interesu.

Jeżeli zarzut dotyczy życia prywatnego lub rodzinnego, dowód prawdy może być przeprowadzony tylko wtedy, gdy zarzut ma zapobiec niebezpieczeństwu dla życia lub zdrowia człowieka albo demoralizacji małoletniego”.

J. K. działał publicznie, a jego zarzut dotyczył osoby pełniącej funkcję publiczną, co wykazano powyżej.

Jednakże czyn, którego się dopuścił dotyczył życia prywatnego. Ewentualne uderzenie W. K. przez T. C. nie miało żadnego związku z pełnioną przez niego funkcją w życiu publicznym, a wynikało jedynie z kłótni sąsiedzkiej. Także J. K. nie działał jako osoba publiczna, a w swoim przekonaniu stanął w obronie ojca. Działał w wyniku emocji związanych z przekazaną mu informacją. Tezy zawarte w zeznaniach pokrzywdzonego, jakoby działanie oskarżonego miało ułatwić członkowi jego rodziny start w wyborach samorządowych, nie znajdują żadnego uzasadnienia (choćby z uwagi na kalendarz wyborczy).

Te okoliczności powodują, że wyłączona została możliwość przeprowadzenia tzw. „dowodu prawdy”. Wpis J. K. nie miał na celu zapobiegnięcia niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia człowieka – został dokonany już po otrzymanej informacji, a więc po ewentualnym zdarzeniu z udziałem pokrzywdzonego i jego ojca. Oczywiste jest także, że wpis nie miał na celu zapobiegnięcia demoralizacji małoletniego. Ustawodawca określił w tym przypadku,
że prawo obrony zostaje ograniczone i oskarżony nie może wykazywać, że opublikowana przez niego informacja była prawdziwa. „W wypadku gdy zarzut zniesławiający dotyczy życia prywatnego lub rodzinnego, dopuszczalność przeprowadzenia dowodu prawdy jest bardzo poważnie ograniczona. Regułą jest bowiem jej brak. Sfera życia prywatnego (rodzinnego) winna być w zasadzie wyłączona spod publicznej krytyki, z wyjątkiem sytuacji, w której ujawnienie faktów jej dotyczących ma zapobiec niebezpieczeństwu godzącemu w życie lub zdrowie człowieka albo demoralizacji małoletniego” (J. Raglewski [w:] Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część II. Komentarz do art. art. 212-277d, red. W. Wróbel, A. Zoll, Warszawa 2017, art. 213).

Jak wskazał Sąd Najwyższy: „Społecznie uzasadniony interes nie może być rozumiany w sposób abstrakcyjny, jest bowiem pojęciem konkretnym i musi wynikać z określonej sytuacji, wymagającej obrony tego interesu nawet z naruszeniem dobrego imienia innej osoby, grupy osób lub instytucji. Nie każde działanie jest działaniem w obronie społecznie uzasadnionego interesu, lecz tylko takie, które faktycznie temu służy” (wyrok SN z 25.09.1973 r., V KRN 358/73, LEX nr 18705).

W niniejszej sprawie W. K. przekazał oskarżonemu informację, że został uderzony przez T. C. w związku z kłótnią sąsiedzką o wykonywane opryski przez pokrzywdzonego. Kwestia ta nie miała żadnego związku z działalnością publiczną pokrzywdzonego, a wiązała się wyłącznie z jego życiem prywatnym – stosunkami sąsiedzkimi. Z tego względu, zgodnie z art. 213 §2kk, oskarżony nie mógł dowodzić, a następnie Sąd nie mógł ustalać, czy wpis oskarżonego zawierał prawdziwą informację, bowiem nie miało to znaczenia dla oceny znamion z art. 212§1 i §2 kk.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

I

J. K.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Sąd uznał, że całokształt okoliczności w niniejszej sprawie wskazuje, że czyn oskarżonego nie zawiera ładunku społecznej szkodliwości, który miałby cechę „znaczności" w rozumieniu art. 66 § 1 kk.

J. K. działał co prawda umyślnie, ale jego działanie było podyktowane emocjami związanymi z informacjami o pobiciu jego ojca, które otrzymał od członków rodziny. nie miał żadnego powodu by uznać, że jest to informacja nieprawdziwa. Taka motywacja umniejsza stopień jego zawinienia, poniżej stopnia „znacznego”.

Za warunkowym umorzeniem postępowania zadecydowały także okoliczności ściśle związane z osobą oskarżonego, o których mowa w art. 66 § 1 kk, tj. właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia. Oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia, mimo osiągnięcia dojrzałego wieku nie był karany sądownie. Krótko po zdarzeniu usunął wpis. T. C. nie poniósł znacznych dolegliwości związanych z tym wpisem. Nie ma żadnych dowodów na to, aby jego rezygnacja z ubiegania się o wybór na kolejną kadencję była powiązana z niniejszym zdarzeniem.

W ocenie Sądu Rejonowego już samo występowanie w charakterze oskarżonego przez J. K. odniesie pozytywny, spodziewany skutek w zakresie prewencji indywidualnej i powstrzyma oskarżonego przed naruszaniem prawa w przyszłości. Popełniony czyn miał incydentalny charakter w jego życiu i wymierzenie mu nawet najłagodniejszej kary byłoby nazbyt surowe. Wobec zatem wypełnienia warunku formalnego zagrożenia karą nieprzekraczającą 5 lat Sąd uznał, że należy warunkowo umorzyć postępowanie i wyznaczyć oskarżonemu okres 1 roku próby.

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. K.

II

I

Art. 67 § 3 kk zakłada obligatoryjność zastosowania wobec sprawcy w przypadku warunkowego umorzenia postępowania karnego, obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody w całości lub przynajmniej w części, lub obowiązku zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Uwzględniając dolegliwości osobiste których doznał pokrzywdzony i jego rodzina w wyniku zachowania oskarżonego Sąd orzekł na jego rzecz zadośćuczynienie w kwocie 350 zł. Ma ono symboliczny wymiar, bowiem krzywda pokrzywdzonego nie była znaczna, miała wyłącznie emocjonalny wydźwięk, o krótkotrwałym charakterze.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie przepisów wskazanych w wyroku.

Sąd nie dostrzegł powodów, by skorzystać z wyjątkowego rozwiązania przewidzianego w przepisie art. 624 § 1 kpk. Wobec powyższego zasądził od oskarżonego koszty sądowe, w tym kwotę 60 złotych tytułem opłaty w sprawie.

7.  Podpis

SSR Ryszard Rutkowski